Εκδόσεις Μίνωας
Σελίδες 131
Σελίδες 131
Οπισθόφυλλο βιβλίου:
REVIEW:
Πρόσφατα έτυχε να πέσει στα χέρια μου ένα παραμύθι για παιδιά μέχρι έξι ετών βασισμένο στο εν λόγω βιβλίο. Και γνωρίζοντας ότι η ιστορία του Lewis Carroll (ή καλύτερα του Τσαρλς Λάτγουιτζ) υπήρχε από πολύ παλιά στη βιβλιοθήκη μου, είπα να τη διαβάσω έτσι ώστε να κάνω μερικές συγκρίσεις. Κυρίως όμως ήθελα να δω γιατί αυτό το βιβλίο κατέληξε να γίνει διαχρονικό.
Διαβάζοντάς το, τελικά κατέληξα σε μια διφορούμενη άποψη. Από τη μία ήταν η ίδια η ιστορία, η οποία αντικειμενικά είναι πολύ μπροστά από την εποχή της. Ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για το 1865 εδώ. Θα έλεγα λοιπόν, σχεδόν με σιγουριά, ότι ο Κάρολ έπεσε σε καμιά κουνελότρυπα και τα σκαρφίστηκε όλα αυτά! Διότι η φαντασία του μοιάζει να είναι τουλάχιστον έναν αιώνα μπροστά από την εποχή του. Ακόμα και σαν τρόπος σκέψης, μοιάζει να είναι τελείως πρωτοποριακός.
Από εκεί και πέρα, έχω κάποιες ενστάσεις όσον αφορά τη γραφή. Από τη μία είναι μεστή και στρωτή, ενώ και οι περιγραφές του βάζουν τον αναγνώστη γρήγορα στο νόημα. Από την άλλη όμως, μερικά από τα νοήματά του εμένα μου φάνηκαν να μένουν στη μέση. Υπήρχαν σημεία στην πλοκή που απλά προσπεράστηκαν, δίχως καν να δοθεί μια πλήρης λύση ή εξήγηση. Τέλος, βρήκα και το χιούμορ του κάπως παράξενο, κάτι όμως που εν τέλει ίσως να μην είναι και τόσο παράξενο αφού πραγματικά μιλάμε για “άλλη εποχή” εδώ. Πέραν αυτού, ο άνθρωπος ήταν Βρετανός και, κακά τα ψέματα, το χιούμορ του εν λόγω λαού δε συμβαδίζει απόλυτα με των Ελλήνων. Όσο ακαταλαβίστικο βρίσκουμε εμείς το δικό τους, άλλο τόσο συμβαίνει και το αντίθετο.
Καταλήγοντας, θα πω ότι αν και το εν λόγω ανάγνωσμα δε με κράτησε και τόσο, δε θεώρησα ότι έχασα τον αναγνωστικό μου χρόνο μαζί του. Όπως και κάθε άλλο διαχρονικό, έχει μόνο κέρδη να δώσει!
6/10
Διαβάζοντάς το, τελικά κατέληξα σε μια διφορούμενη άποψη. Από τη μία ήταν η ίδια η ιστορία, η οποία αντικειμενικά είναι πολύ μπροστά από την εποχή της. Ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για το 1865 εδώ. Θα έλεγα λοιπόν, σχεδόν με σιγουριά, ότι ο Κάρολ έπεσε σε καμιά κουνελότρυπα και τα σκαρφίστηκε όλα αυτά! Διότι η φαντασία του μοιάζει να είναι τουλάχιστον έναν αιώνα μπροστά από την εποχή του. Ακόμα και σαν τρόπος σκέψης, μοιάζει να είναι τελείως πρωτοποριακός.
Από εκεί και πέρα, έχω κάποιες ενστάσεις όσον αφορά τη γραφή. Από τη μία είναι μεστή και στρωτή, ενώ και οι περιγραφές του βάζουν τον αναγνώστη γρήγορα στο νόημα. Από την άλλη όμως, μερικά από τα νοήματά του εμένα μου φάνηκαν να μένουν στη μέση. Υπήρχαν σημεία στην πλοκή που απλά προσπεράστηκαν, δίχως καν να δοθεί μια πλήρης λύση ή εξήγηση. Τέλος, βρήκα και το χιούμορ του κάπως παράξενο, κάτι όμως που εν τέλει ίσως να μην είναι και τόσο παράξενο αφού πραγματικά μιλάμε για “άλλη εποχή” εδώ. Πέραν αυτού, ο άνθρωπος ήταν Βρετανός και, κακά τα ψέματα, το χιούμορ του εν λόγω λαού δε συμβαδίζει απόλυτα με των Ελλήνων. Όσο ακαταλαβίστικο βρίσκουμε εμείς το δικό τους, άλλο τόσο συμβαίνει και το αντίθετο.
Καταλήγοντας, θα πω ότι αν και το εν λόγω ανάγνωσμα δε με κράτησε και τόσο, δε θεώρησα ότι έχασα τον αναγνωστικό μου χρόνο μαζί του. Όπως και κάθε άλλο διαχρονικό, έχει μόνο κέρδη να δώσει!
6/10