Η άποψή μου για το βιβλίο της Αγγέλας Γαβρίλη με τίτλο Ίσκρα.
ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ:
Το όνομά της δεν είναι Ίσκρα, αυτό διάλεξε για να πει την ιστορία της. Όχι για συνωμοτικούς λόγους, ούτε ως καλλιτεχνικό ψευδώνυμο - απλά η ταυτότητά της δεν έχει σημασία, αποτελεί το εξωτερικό περίβλημα μέσα στο οποίο κατοικεί ή κρύβεται, ανάλογα με την περίπτωση. Κι επειδή όλα κάτι σημαίνουν, σε μια βόρεια και όχι πολύ μακρινή γλώσσα, σημαίνει σπίθα. Κι αυτό ακριβώς είναι...
Η Ίσκρα είναι ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα φαντασίας, η ιστορία μιας γυναίκας που το αίμα της της κληροδοτεί μια φύση αρχέγονη, η οποία σφραγίζει τη ζωή της και τις περιπλανήσεις της, καθώς αναζητά έναν τόπο για να ριζώσει. Έρωτες χαμένοι και έρωτες ανίκητοι, θρύλοι που ζωντανεύουν στη σύγχρονη πραγματικότητα, το άδικο αυτού του κόσμου και το πείσμα για ζωή... Μία γοητευτική αφήγηση που θα σας παρασύρει...
Το όνομά της δεν είναι Ίσκρα, αυτό διάλεξε για να πει την ιστορία της. Όχι για συνωμοτικούς λόγους, ούτε ως καλλιτεχνικό ψευδώνυμο - απλά η ταυτότητά της δεν έχει σημασία, αποτελεί το εξωτερικό περίβλημα μέσα στο οποίο κατοικεί ή κρύβεται, ανάλογα με την περίπτωση. Κι επειδή όλα κάτι σημαίνουν, σε μια βόρεια και όχι πολύ μακρινή γλώσσα, σημαίνει σπίθα. Κι αυτό ακριβώς είναι...
Η Ίσκρα είναι ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα φαντασίας, η ιστορία μιας γυναίκας που το αίμα της της κληροδοτεί μια φύση αρχέγονη, η οποία σφραγίζει τη ζωή της και τις περιπλανήσεις της, καθώς αναζητά έναν τόπο για να ριζώσει. Έρωτες χαμένοι και έρωτες ανίκητοι, θρύλοι που ζωντανεύουν στη σύγχρονη πραγματικότητα, το άδικο αυτού του κόσμου και το πείσμα για ζωή... Μία γοητευτική αφήγηση που θα σας παρασύρει...
REVIEW:
Η “Ίσκρα” της Αγγέλας Γαβρίλη ήταν το βιβλίο με το οποίο έκλεισα αναγνωστικά το 2015. Και μιας και το ολοκλήρωσα στις 4 του Γενάρη, κατά μια έννοια ήταν και αυτό που άνοιξε την αναγνωστική μου αυλαία για το 2016. Ό,τι καλύτερο δηλαδή και για τα δύο έτη! Διότι το βιβλίο με άγγιξε πολύ.
Καταρχάς λάτρεψα την ηρωίδα του. Η συγγραφέας την έχει σκιαγραφήσει τόσο ανθρώπινα και ρεαλιστικά, που όταν έκλεινα το βιβλίο την ένιωθα να αναπνέει ακόμα. Ήταν τόσο ζωντανή όσο ο κάθε άνθρωπος που πλαισιώνει την καθημερινότητά μου. Ίσως και περισσότερο, μιας και η λογοτεχνική πένα της συγγραφέως αποτυπώνει αμείλικτα κάθε κρυφό κομματάκι της ζωής της. Και τέτοια κομμάτια δεν τα μαθαίνουμε ποτέ για τους συνανθρώπους μας αφού τα κρατάνε κρυφά μέσα τους σαν ένοχα μυστικά. Και έτσι, δεν τους ζούμε τόσο έντονα ώστε να ταυτιστούμε απεριόριστα μαζί τους.
Σε κάθε στροφή της ζωής της ηρωίδας, την περιμένει και από μια δυνατή περιπέτεια, ένα συγκλονιστικό δράμα. Και μπορεί γι’ αυτό να ευθύνονται κυρίως όσοι την πλαισιώνουν, –αφού οι περισσότεροί τους έχουν τα δικά τους ισχυρά πάθη και “θέλω”,– αλλά ουσιαστικά είναι και η ίδια συνυπαίτια, μιας και είναι μια αδάμαστη προσωπικότητα που δε σταματά στιγμή να αναζητεί το καλύτερο για τον εαυτό της.
Η γραφή είναι καταπληκτική. Γλαφυρή, και με εξαιρετική χρήση της οικονομίας του λόγου. Από τις πλέον άριστες διαχειρίσεις του αφηγηματικού χρόνου που έχω συναντήσει ποτέ.
Τέλος, να πω ότι και στο σύνολό της η ιστορία ήταν εξαιρετική, γεμάτη με γλαφυρά ταξίδια· τόσο στην Ευρώπη όσο και την Ελλάδα· ταξίδια όχι μόνο στο παρόν αλλά και στο παρελθόν (και στους θρύλους της Ηπείρου και της Αρκαδίας).
Συνιστώ το εν λόγω βιβλίο σε κάθε αναγνώστη…
Η “Ίσκρα” της Αγγέλας Γαβρίλη ήταν το βιβλίο με το οποίο έκλεισα αναγνωστικά το 2015. Και μιας και το ολοκλήρωσα στις 4 του Γενάρη, κατά μια έννοια ήταν και αυτό που άνοιξε την αναγνωστική μου αυλαία για το 2016. Ό,τι καλύτερο δηλαδή και για τα δύο έτη! Διότι το βιβλίο με άγγιξε πολύ.
Καταρχάς λάτρεψα την ηρωίδα του. Η συγγραφέας την έχει σκιαγραφήσει τόσο ανθρώπινα και ρεαλιστικά, που όταν έκλεινα το βιβλίο την ένιωθα να αναπνέει ακόμα. Ήταν τόσο ζωντανή όσο ο κάθε άνθρωπος που πλαισιώνει την καθημερινότητά μου. Ίσως και περισσότερο, μιας και η λογοτεχνική πένα της συγγραφέως αποτυπώνει αμείλικτα κάθε κρυφό κομματάκι της ζωής της. Και τέτοια κομμάτια δεν τα μαθαίνουμε ποτέ για τους συνανθρώπους μας αφού τα κρατάνε κρυφά μέσα τους σαν ένοχα μυστικά. Και έτσι, δεν τους ζούμε τόσο έντονα ώστε να ταυτιστούμε απεριόριστα μαζί τους.
Σε κάθε στροφή της ζωής της ηρωίδας, την περιμένει και από μια δυνατή περιπέτεια, ένα συγκλονιστικό δράμα. Και μπορεί γι’ αυτό να ευθύνονται κυρίως όσοι την πλαισιώνουν, –αφού οι περισσότεροί τους έχουν τα δικά τους ισχυρά πάθη και “θέλω”,– αλλά ουσιαστικά είναι και η ίδια συνυπαίτια, μιας και είναι μια αδάμαστη προσωπικότητα που δε σταματά στιγμή να αναζητεί το καλύτερο για τον εαυτό της.
Η γραφή είναι καταπληκτική. Γλαφυρή, και με εξαιρετική χρήση της οικονομίας του λόγου. Από τις πλέον άριστες διαχειρίσεις του αφηγηματικού χρόνου που έχω συναντήσει ποτέ.
Τέλος, να πω ότι και στο σύνολό της η ιστορία ήταν εξαιρετική, γεμάτη με γλαφυρά ταξίδια· τόσο στην Ευρώπη όσο και την Ελλάδα· ταξίδια όχι μόνο στο παρόν αλλά και στο παρελθόν (και στους θρύλους της Ηπείρου και της Αρκαδίας).
Συνιστώ το εν λόγω βιβλίο σε κάθε αναγνώστη…
