Η άποψή μου για το βιβλίο του Μάριου Δημιτριάδη με τίτλο ''Σκοτεινές μέρες''.
Οπισθόφυλλο:
Εντελώς αναπάντεχα,μέσα στη ρουτίνα της ζωής του, ο Έκτορας - ο πρωταγωνιστής του βιβλίου - βρίσκεται να ακροβατεί ανάμεσα σε δύο παράλληλους κόσμους. Στον πραγματικό κόσμο και έναν άλλο, φαινομενικά ίδιο με τον δικό του, αλλά σκοτεινό και παράξενο.
Δύο απρόσωποι φρουροί, ένας παράφρων δαίμονας, μία σειρά από δεκάδες νέους φυσικούς νόμους και μία μοναχική γυναίκα θα τον οδηγήσουν σε δύσκολες αποφάσεις, μέσα από μία κούρσα διαφορετικών εποχών. Θα καταφέρει να βρει τις απαντήσεις στην απρόσμενη αυτή τροπή της ζωής του;
Εντελώς αναπάντεχα,μέσα στη ρουτίνα της ζωής του, ο Έκτορας - ο πρωταγωνιστής του βιβλίου - βρίσκεται να ακροβατεί ανάμεσα σε δύο παράλληλους κόσμους. Στον πραγματικό κόσμο και έναν άλλο, φαινομενικά ίδιο με τον δικό του, αλλά σκοτεινό και παράξενο.
Δύο απρόσωποι φρουροί, ένας παράφρων δαίμονας, μία σειρά από δεκάδες νέους φυσικούς νόμους και μία μοναχική γυναίκα θα τον οδηγήσουν σε δύσκολες αποφάσεις, μέσα από μία κούρσα διαφορετικών εποχών. Θα καταφέρει να βρει τις απαντήσεις στην απρόσμενη αυτή τροπή της ζωής του;
REVIEW:
Το ντεμπούτο του Μάριου Δημητριάδη τιτλοφορείται Σκοτεινές Μέρες και, αναμφισβήτητα, η ονομασία του το αντιπροσωπεύει απόλυτα:
Το αναπάντεχο ταξίδι του Έκτορα στον παράλληλο κόσμο είναι μονίμως μουντό και σκοτεινό, γεμάτο ανασφάλεια, ερωτήματα και αμφιβολίες. Οι αντοχές του δοκιμάζονται συνεχώς· τόσο, που συχνά αναγκάζεται να αναπροσαρμόσει τα όριά του. Αλλά και πώς να μην το κάνει; Σε κάθε γωνία του αφιλόξενου τόπου συναντά και από έναν καινούργιο μπελά, μία ακόμη δυσάρεστη έκπληξη.
Το ευχάριστο είναι ότι η ασφαλής θέση του αναγνώστη μού έδωσε την ευκαιρία να απολαύσω το εν λόγω ταξίδι. Δικαιολογημένα. Η ιστορία είναι έξυπνα δομημένη και ο λόγος του συγγραφέα είναι ευχάριστα λιτός και ουσιαστικός. Το στοιχείο που κατά τη γνώμη μου χαρακτηρίζει κυρίως το σενάριο είναι το μυστήριο, και θεωρώ ότι το απέδωσε πολύ έξυπνα. Απόδειξη σε αυτό είναι ότι συχνά έπιανα τον εαυτό μου να θέλει να μάθει άμεσα τι θα γίνει παρακάτω. Ακόμη καλύτερα, προς το τέλος το βιβλίο κάνει και μία μεταστροφή προς τον τρόμο, η οποία τονώνει έξυπνα την ιστορία κοντά στην κορύφωσή της.
Συνολικά, έμεινα πολύ ευχαριστημένος. Προτείνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο. Όσο για μένα, σίγουρα θα ασχοληθώ ξανά με τον συγκεκριμένο συγγραφέα.
Το ντεμπούτο του Μάριου Δημητριάδη τιτλοφορείται Σκοτεινές Μέρες και, αναμφισβήτητα, η ονομασία του το αντιπροσωπεύει απόλυτα:
Το αναπάντεχο ταξίδι του Έκτορα στον παράλληλο κόσμο είναι μονίμως μουντό και σκοτεινό, γεμάτο ανασφάλεια, ερωτήματα και αμφιβολίες. Οι αντοχές του δοκιμάζονται συνεχώς· τόσο, που συχνά αναγκάζεται να αναπροσαρμόσει τα όριά του. Αλλά και πώς να μην το κάνει; Σε κάθε γωνία του αφιλόξενου τόπου συναντά και από έναν καινούργιο μπελά, μία ακόμη δυσάρεστη έκπληξη.
Το ευχάριστο είναι ότι η ασφαλής θέση του αναγνώστη μού έδωσε την ευκαιρία να απολαύσω το εν λόγω ταξίδι. Δικαιολογημένα. Η ιστορία είναι έξυπνα δομημένη και ο λόγος του συγγραφέα είναι ευχάριστα λιτός και ουσιαστικός. Το στοιχείο που κατά τη γνώμη μου χαρακτηρίζει κυρίως το σενάριο είναι το μυστήριο, και θεωρώ ότι το απέδωσε πολύ έξυπνα. Απόδειξη σε αυτό είναι ότι συχνά έπιανα τον εαυτό μου να θέλει να μάθει άμεσα τι θα γίνει παρακάτω. Ακόμη καλύτερα, προς το τέλος το βιβλίο κάνει και μία μεταστροφή προς τον τρόμο, η οποία τονώνει έξυπνα την ιστορία κοντά στην κορύφωσή της.
Συνολικά, έμεινα πολύ ευχαριστημένος. Προτείνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο. Όσο για μένα, σίγουρα θα ασχοληθώ ξανά με τον συγκεκριμένο συγγραφέα.
