260 pages
Published 2008 by Ars Nocturna
Published 2008 by Ars Nocturna
Οπισθόφυλλο:
Ένα απόκοσμο μικρό βιβλιοπωλείο, μια παράξενη μαύρη γάτα, ένα καταραμένο μενταγιόν, ένας απελπισμένος αυτόχειρας, αλλόκοτες μελλοντικές κοινωνίες, αντικείμενα με εφιαλτικές ιδιότητες, πλάσματα που ξεπήδησαν από κόσμους πέραν της λογικής, και αινιγματικές φυσιογνωμίες πάνω από τις οποίες η παράνοια απλώνει ύπουλα τα φασματικά φτερά της...
Ισορροπώντας στα όρια των σύγχρονων ταινιών τρόμου και της ατμόσφαιρας έργων του Λάβκραφτ και του Μάχεν, έντεκα διηγήματα ξετυλίγουν το μυστηριώδες νήμα τους, δελεάζοντάς μας σε μια επίφοβη περιήγηση στις παράδοξες ζώνες μιας μακάβριας φαντασίας, εκεί όπου οι ανορθόδοξες, σκοτεινές δυνάμεις σκιάζουν και καταποντίζουν κάθε ελπίδα κυριαρχίας του "καλού", και όπου οι πιο ανομολόγητοι φόβοι παίρνουν μορφή μέσα από κλασικά σύμβολα του τρόμου.
Review:
Τα “σκοτεινά μονοπάτια” είναι η δεύτερη συλλογή διηγημάτων της Χρύσας Μπαχά.
Όπως είχα γράψει και για το ντεμπούτο της, (το μονοπάτι προς την κρύπτη, εκδόσεις Οξύ, 2007), ένα από τα πλέον σημαντικά στοιχεία είναι το έτος κυκλοφορίας του. Το 2008 η σκηνή του φανταστικού στην Ελλάδα εξακολουθούσε να είναι σε εμβρυακή μορφή. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που αποτολμούσαν μια τέτοια λογοτεχνική κίνηση. Και σίγουρα κάθε βιβλίο που κυκλοφορούσε βοηθούσε στο να γίνει ένα ακόμα αποφασιστικό βήμα στο είδος.
Ας επικεντρωθούμε όμως λίγο στο συγκεκριμένο ανάγνωσμα…
Βουτώντας στις σελίδες των “σκοτεινών μονοπατιών” ο αναγνώστης θα νιώσει συχνά το στομάχι του να σφίγγεται αφού η θλίψη και η απαισιοδοξία βασιλεύουν σχεδόν σε κάθε ιστορία. Οι πρωταγωνιστές αυτών είναι μονίμως υπό πίεση, μπλεγμένοι σε περίπλοκες και δισεπίλυτες καταστάσεις. Από τη στιγμή όμως που η βουτιά του αναγνώστη είναι συνειδητή (μιας και ήταν επιλογή του να ασχοληθεί με ένα τέτοιο βιβλίο), θεωρώ ότι θα μείνει ευχαριστημένος. Η συγγραφέας σέβεται αυτό που πρεσβεύει και το κάνει με αξιοπρέπεια.
Το βιβλίο συνολικά μού άφησε θετικότατες εντυπώσεις. Ήταν μόλις δύο τα διηγήματα που δεν κατάφεραν να εισβάλλουν στο πετσί μου, με τα υπόλοιπα αντιθέτως να το κάνουν για τα καλά. Αυτά που δε λένε να ξεκολλήσουν από τη σκέψη μου ήταν το εντελώς ανθρώπινο “η διπλανή πόρτα” και το μεταφυσικό/πολεμικό “το πλάσμα”. Βρήκα πολύ καλές τις εκτελέσεις Του “βιβλιοπωλείου”, και της “μαύρης γάτας”. Η “βασίλισσα της σφαίρας”, το “μενταγιόν” και η “βρωμιά” με άφησαν με δυνατές εικόνες, ενώ η “επανάσταση” και η “πτώση” δίνουν και τροφή για περαιτέρω σκέψη.
Τέλος, όπως ακριβώς υποσημείωσα και για το ντεμπούτο της συγγραφέως, στα πολύ θετικά προσμετρώ κα το μακρόστενο στυλ του βιβλίου (και το όλο στήσιμό του). Δημιουργείται αμέσως η αίσθηση του τρόμου, (και ειδικά σε συνδυασμό με τις καταπληκτικές γκραβούρες του εσωτερικού, όλες δημιουργημένες από τον πολυτάλαντο Γιάννη Βλαζάκη).
Το μακάβριο επικράτησε για δεύτερη φορά.
