Paperback, 320 pages
Published March 2015 by Συμπαντικές Διαδρομές
Published March 2015 by Συμπαντικές Διαδρομές
Περίληψη
Ο γέρος έδειξε αόριστα κάπου στα δυτικά. «Ταξίδεψε δυτικά», τον συμβούλεψε. «Φτάσε μέχρι τις πόλεις όπου ο ουρανός είναι σκοτεινός από το φλεγόμενο μαύρο νερό. Ρώτα για την συμμορία του Τζεμπεντάια και έχε το νου σου για σημάδια που να υποδηλώνουν την παρουσία τους. Συνήθως ένα ξεκληρισμένο χωριό είναι το σήμα κατατεθέν τους». Άνοιξε μια κουβέρτα που είχε δίπλα του κι έβγαλε δύο περίστροφα από μέσα, τα οποία παρέδωσε στον νεαρό άντρα. Εκείνος τα περιεργάστηκε φευγαλέα. «Δεν έχω άλλες συμβουλές να σου δώσω. Το μίσος σου θα σε καθοδηγήσει σωστά».
Σε έναν κόσμο που έχει πάψει να υπάρχει, ένας άντρας αναλαμβάνει μια σχεδόν ακατόρθωτη αποστολή: να βρει την συμμορία που λυμαίνεται τα απομεινάρια της ανθρωπότητας και που είναι υπεύθυνη για τον θάνατο της οικογένειάς του. Στην μακριά πορεία του ανάμεσα στα ερείπια του πολιτισμού θα έρθει αντιμέτωπος με παράνομους χωρίς ηθικές αναστολές, ακατονόμαστα πλάσματα, αδίστακτους πιστολέρο και, τελικά, με τον ίδιο του τον εαυτό.
Ο γέρος έδειξε αόριστα κάπου στα δυτικά. «Ταξίδεψε δυτικά», τον συμβούλεψε. «Φτάσε μέχρι τις πόλεις όπου ο ουρανός είναι σκοτεινός από το φλεγόμενο μαύρο νερό. Ρώτα για την συμμορία του Τζεμπεντάια και έχε το νου σου για σημάδια που να υποδηλώνουν την παρουσία τους. Συνήθως ένα ξεκληρισμένο χωριό είναι το σήμα κατατεθέν τους». Άνοιξε μια κουβέρτα που είχε δίπλα του κι έβγαλε δύο περίστροφα από μέσα, τα οποία παρέδωσε στον νεαρό άντρα. Εκείνος τα περιεργάστηκε φευγαλέα. «Δεν έχω άλλες συμβουλές να σου δώσω. Το μίσος σου θα σε καθοδηγήσει σωστά».
Σε έναν κόσμο που έχει πάψει να υπάρχει, ένας άντρας αναλαμβάνει μια σχεδόν ακατόρθωτη αποστολή: να βρει την συμμορία που λυμαίνεται τα απομεινάρια της ανθρωπότητας και που είναι υπεύθυνη για τον θάνατο της οικογένειάς του. Στην μακριά πορεία του ανάμεσα στα ερείπια του πολιτισμού θα έρθει αντιμέτωπος με παράνομους χωρίς ηθικές αναστολές, ακατονόμαστα πλάσματα, αδίστακτους πιστολέρο και, τελικά, με τον ίδιο του τον εαυτό.
Review:
Από τις πρώτες κιόλας σελίδες της “Εξιλέωσης” ένιωσα σαν να έκανα βουτιά σε ένα από τα βιντεοπαιχνίδια της σειράς Fallout. Και για όσους δεν τα γνωρίζουν, αρκεί η πληροφορία ότι “στη γη έχει γίνει μια μεγάλη πυρηνική καταστροφή και ο κόσμος πλέον έχει μπει σε μια νέα κατάσταση, επιβίωσης”.
Οι ομοιότητες του βιβλίου με τα εν λόγω παιχνίδια είναι πολλές. Ο τρόπος που δομούνται οι καινούργιες “πόλεις”, η ανομία, οι ερημότοποι, οι μεταλλαγμένοι, τα σπουδαία όπλα των παλιών, η στρατιωτικής μορφής ομάδα που προσπαθεί να επαναφέρει την τάξη με τον δικό της τρόπο, τα πάντα υπάρχουν κι εδώ.
Οι επιρροές ωστόσο από το Fallout δεν είναι οι μοναδικές που θα συναντήσετε. Στην “εξιλέωση” θα εντοπίσει κανείς και στοιχεία από τον γνωστό και μη εξαιρετέο Stephen King. Όσοι έχουν διαβάσει το κλασικό του πια “The Stand” (“Το Κοράκι” στα Ελληνικά), καθώς και την επική σειρά βιβλίων του Μαύρου Πύργου, θα καταλάβουν αμέσως τι εννοώ. Ο πρωταγωνιστής θα σας θυμίσει αρκετά τον Roland Deschain (ειδικά με την αποφασιστικότητα και τη μανία που τον διακατέχει στο να εντοπίσει τη συμμορία που του κατέστρεψε τη ζωή), ενώ και μερικοί από τους “κακούς” μοιάζουν να ξεπετάγονται μέσα από τα βιβλία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο μουγκός, που φέρνει στο νου έναν συμμορίτη του Randal Flagg που έχει μια αγάπη και εμμονή με τα όπλα των παλιών.
Διαβάζοντας κανείς λοιπόν τα ανωτέρω, θα θεωρήσει ότι τα έγραψα ως αρνητικά-αποτρεπτικά στοιχεία. Ε, λοιπόν… το κάθε άλλο!
Αν πρέπει να δώσω έναν και μόνο χαρακτηρισμό του βιβλίου αυτός είναι “τίμιο”. Για την ακρίβεια είναι υπερβολικά τίμιο, (σε απόλυτη αντιδιαστολή με τα όσα κάνουν οι χαρακτήρες του κόσμου του). Ο συγγραφέας δεν προσπαθεί να κρύψει τις επιρροές του πίσω από ελαφρώς παραλλαγμένες καταστάσεις. Αντιθέτως, γράφει για τη λατρεία του προς τον King μέχρι και στο βιογραφικό του. Κατά μια έννοια, θεωρώ ότι κάνει έναν φόρο τιμής στα ερεθίσματα τα οποία τον άγγιξαν περισσότερο στη μέχρι τώρα αναγνωστική του πορεία. Με το πολύ βασικό στοιχείο να είναι ότι το κάνει πολύ καλά. Η ιστορία είναι εξαιρετική· σε τραβάει, αναγκάζεσαι να συνεχίσεις να διαβάζεις για να μάθεις τη συνέχεια. Το τέλος της είναι δυνατό και ανατρεπτικό, προ-οικονομημένο όμως έτσι που να μην ξενίζει.
Οι χαρακτήρες μού άρεσαν. Πού και πού είναι και λίγο χάρτινοι, αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτό το απαιτεί και το feeling της ιστορίας. Εξάλλου ο κόσμος έχει αλλάξει, έχει σκληρύνει και απαιτεί από μόνος του υπερβολές από όλους. Ειδάλλως ο θάνατος απέχει πάντα μια ανάσα απόσταση.
Στα της γραφής τώρα, τα νέα εξακολουθούν να είναι πολύ καλά. Ο τρόπος του συγγραφέα είναι απλοϊκός αλλά πολύ πρακτικός, βάζοντας έτσι τον αναγνώστη πολύ εύκολα στο νόημα. Υπάρχουν βέβαια και μερικά λαθάκια, αλλά αυτά δεν καταστρέφουν με τίποτα τη συνολική προσπάθεια. Για παράδειγμα, Σε μερικά ελάχιστα σημεία ο αφηγητής αλλάζει και μας “μιλάει” απευθείας, σαν να μας είδε να διαβάζουμε το βιβλίο και να μας πιάνει την κουβέντα! Αν τύχει βέβαια και διαβάσει κανείς το “Φυλαχτό” του King, θα διαπιστώσει ότι το εφαρμόζει και εκείνος, με τη διαφορά όμως ότι ένας τόσο μεγάλος και ευυπόληπτος συγγραφέας λειτουργεί πια όπως θέλει χωρίς να τον κατακρίνουν εύκολα. Είναι ωστόσο ανώφελο να το αναλύσω περισσότερο, διότι είναι εντελώς αμελητέο εντός του βιβλίου. Θα προσθέσω απλώς ότι μια πιο καλή επιμέλεια, (ή έστω μια παρέα καλών και δίκαιων beta readers) θα τα είχε λύσει πανεύκολα όλα αυτά.
Συνοψίζοντας λοιπόν, θα σημειώσω ξανά ότι η “εξιλέωση” είναι ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ και νομίζω ότι δε θα το ξεχάσω. Ακόμα πιο σημαντικό είναι όμως ότι ο συγγραφέας με κέρδισε και ότι θα αγοράσω το επόμενο βιβλίο του χωρίς δεύτερη σκέψη.
