Παρακάτω ακολουθεί η συνέντευξη που παραχώρησα στον Σελιδοδείκτη του κ. Δημήτρη Μουρατίδη σχετικά με το βιβλίο μου ''Μέχρι την τελευταία του ανάσα''. Αυτούσια, μπορείτε να τη βρείτε εδώ: |
Ο Γιώργος Δάμτσιος γεννήθηκε το 1978 στη Νάουσα και εργάζεται στο Ελληνικό Δημόσιο από το 2000. Εκτός από τη συγγραφή, του αρέσει να διαβάζει μανιωδώς ενώ είναι λάτρης της heavy metal, τουgaming και του αθλητισμού. Εξακολουθεί να μένει στη Νάουσα, μαζί με τη σύζυγό του Αναστασία και την κόρη τους. Το μυθιστόρημα «Μέχρι Την Τελευταία Του Ανάσα» είναι το πρώτο που εκδίδεται.
Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας;
Το συγκεκριμένο βιβλίο το εμπνεύστηκα όταν είδα σε ένα ντοκιμαντέρ το απίστευτο δίλλημα που έβαλε η φύση σε μια μητέρα δύο παιδιών. Η άτυχη γυναίκα βρέθηκε καταμεσής ενός παλιρροιακού κύματος με τα παιδιά της αγκαλιά. Για να κρατηθεί από κάπου έπρεπε να αφήσει το ένα να φύγει έτσι ώστε να μπορεί να σώσει έστω το άλλο. Η επιλογή μού φάνηκε πραγματικά αδύνατη. Επηρεάστηκα τόσο πολύ από το γεγονός που αμέσως σκέφτηκα να δημιουργήσω μια ιστορία κατά την οποία ο πρωταγωνιστής της θα μπλέξει σε διλήμματα παρόμοιας δυσκολίας.
Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με αυτό και ποιο είναι αυτό;
Θεωρώ ότι το εν λόγω βιβλίο δε μεταφέρει κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα. Στη μεγαλύτερη διάρκειά του ωστόσο, δίνει επανειλημμένως τη δυνατότητα στον αναγνώστη να μπει στο δίλλημα του πρωταγωνιστή της ιστορίας και να αναρωτηθεί τι θα έκανε ο ίδιος στη θέση του. Το ευχάριστο είναι ότι μέχρι τώρα έχω ακούσει αρκετές εναλλακτικές από φίλους αναγνώστες που το έπραξαν!
Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;
Το σημαντικότερο νομίζω ότι ήταν η χαρά. Ένιωσα ότι η συνολική μου προσπάθεια δικαιώθηκε, ενώ φυσικά το να βλέπει κανείς τις σκέψεις του πλέον σε χαρτί, είναι ό,τι ομορφότερο. Είναι σαν να βλέπει τη γέννηση ενός “πνευματικού παιδιού” του.
Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;
Τα τελευταία χρόνια γράφω ανελλιπώς. Συνήθως δηλαδή, η καινούργια ιστορία ξεκινά αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η παλιά. Μοιραία, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ξεχαστούν σύντομα οι ήρωες που μόλις είπαν την ιστορία τους. Δε σας κρύβω ωστόσο ότι μερικές φορές την κάνουν την απρόοπτη επανεμφάνισή τους, αφού τους θυμάμαι σε πραγματικά ανύποπτο χρόνο.
Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;
Η σύζυγός μου. Και είναι πολύ σημαντικό που τη βρίσκω πάντοτε πρόθυμη, γιατί οι ειλικρινείς γνώμες είναι δυσεύρετες. Νιώθω λοιπόν πολύ τυχερός που έχω άμεσα μια πρώτη ωφέλιμη κριτική.
Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;
Αν ανακάλυψα κάτι από το σύνολο των γραπτών μου, είναι ότι ενδιαφέρομαι να αναφερθώ στα κάθε είδους ανθρώπινα προβλήματα πολύ περισσότερο από αυτό που πίστευα. Στις περισσότερες ιστορίες μου γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι τους, ενώ ενδιαφέρομαι πάρα πολύ να δω και πώς θα τα αντιμετωπίσουν οι ήρωές μου στο τέλος.
Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;
Μέχρι στιγμής δε συνέβη κάτι το άξιον αναφοράς.
Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;
Ναι, είναι κάτι που μου αρέσει. Το θεωρώ μάλιστα και εποικοδομητικό. Ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται διαφορετικά αυτό που διαβάζει, και όλες οι γνώμες είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες.
Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;
Έχει συμβεί και μου έκανε και τρομερή εντύπωση γιατί δεν είχα πουθενά να διαφωνήσω. Και έμεινα πραγματικά ενεός από αυτό. Εξυπακούεται ωστόσο πως ο εντυπωσιασμός ήταν μόνο ευχάριστος.
Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;
Διαβάζω από μικρό παιδάκι οπότε θα έλεγα ότι οι συγγραφείς που με επηρέασαν είναι πάρα πολλοί. Είναι επίσης και τελείως διαφορετικοί αναμεταξύ τους, αφού διαβάζω και πολλά και διαφορετικά είδη λογοτεχνίας. Ενδεικτικά θα αναφέρω από Έλληνες τους Λουντέμη, Καζαντζάκη, Δέλτα και Ελύτη, ενώ από τους ξένους θα αναφέρω τον Κάφκα, τον Βερν, τον Κινγκ και τον Τόλκιεν.
Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;
Η συγγραφή μού βγαίνει εύκολα, σχεδόν αβίαστα, ακριβώς επειδή είναι και ιδιαίτερα σημαντική για μένα: Είναι η διέξοδός μου από τη δύσκολη και απαιτητική καθημερινότητα, μια ευχάριστη μορφή ψυχοθεραπείας και ένας τρόπος πνευματικής βελτίωσης.
Σας ευχαριστώ!