Hardcover, 200 pages
Published 2001 by Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(first published 1903)
Published 2001 by Βιβλιοπωλείον της Εστίας
(first published 1903)
Οπισθόφυλλο:
Το κακό που κάνει η γριά Χαδούλα δεν είναι το συνηθησμένο, το καθημερινό, αλλά κακό μεγάλο, ασυγχώρητο, μοιραίο. Αλά ποιά είναι αυτή η Φραγκογιαννού, τι είδος άνθρωπου είναι αυτή η γυναίκα που κάνει ένα τέτοιο μεγάλο έγκλημα; και ποιό το κίνητρο;
Το κακό που κάνει η γριά Χαδούλα δεν είναι το συνηθησμένο, το καθημερινό, αλλά κακό μεγάλο, ασυγχώρητο, μοιραίο. Αλά ποιά είναι αυτή η Φραγκογιαννού, τι είδος άνθρωπου είναι αυτή η γυναίκα που κάνει ένα τέτοιο μεγάλο έγκλημα; και ποιό το κίνητρο;
Review:
Τη “Φόνισσα” τη διάβασα για πρώτη φορά στα 18 μου. Η αλήθεια είναι ωστόσο ότι τότε την “ψευτοδιάβασα”, καθότι μου είχε ξενίσει αρκετά η καθαρεύουσα.
Ήταν όμως θέμα χρόνου να την πιάσω ξανά στα χέρια μου. Και φυσικά, τώρα που το έκανα, δεν το μετάνιωσα καθόλου. Τη θεωρώ πλέον μάλιστα και ως ένα από τα βιβλία που πρέπει να διαβάσει ο κάθε έλληνας αναγνώστης που αγαπά πραγματικά τη λογοτεχνία. Ειδικά δε, αυτοί που αγαπούν τα σκοτεινά βιβλία –βιβλία που κατατάσσονται κυρίως στη “βιβλιοθήκη του τρόμου”.
Ακούγεται κάπως υπερβολικό το τελευταίο –και ίσως να είναι κιόλας. Από την άλλη όμως, το ''ποιο βιβλίο ανήκει πού'' είναι και καθαρά υποκειμενικό. Και για μένα, η Χαδούλα Φραγκογιαννού, η Φόνισσα δηλαδή, είναι ένας από τους πιο τρομακτικούς psycho killers που έχω συναντήσει. Στο φονικό της στόχαστρο βρίσκονται μικρά και αθώα κοριτσάκια –μέχρι και νεογέννητα. Το οποίο το θεωρώ ως ένα από τα πιο ακραία πράγματα που έχω διαβάσει σε βιβλίο.
Ο συγγραφέας πάντως, δεν έχει ως αυτοσκοπό να τρομάξει το αναγνωστικό του κοινό. Αντιθέτως, έχει να πει πολλά και ουσιώδη μέσα από τη “φωνή” και τις ακραίες πράξεις της Χαδούλας. Φωτογραφίζει την πατριαρχική τότε κοινωνία (1903), μια κοινωνία στην οποία η γυναίκα είναι πάντα σκλάβα στις απαιτήσεις του συζύγου της –και γενικότερα του ανδρικού πληθυσμού. Η φόνισσα νιώθει ότι σκοτώνει πλάσματα μηδαμινής αξίας, απλά και μόνο επειδή έτυχε να γεννηθούν θηλυκά. Πίσω από αυτό όμως, οι συμβολισμοί δίνουν και παίρνουν. Τα βαθύτερα νοήματα είναι πολλά.
Κορυφαίο των όσων συμβαίνουν κατ’ εμέ, είναι που συχνά πυκνά βλέπουμε τη φόνισσα να βομβαρδίζεται από τύψεις –κυρίως όσο ονειρεύεται– και στη συνέχεια να τις ξεπερνά προσωρινά με αιτιολογήσεις και αντιδράσεις που θυμίζουν… psycho killer.
Αριστούργημα.
