Paperback, 466 pages
Published 2017 by Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή
Published 2017 by Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή
Οπισθόφυλλο:
Δουβλίνο, κολέγιο Τρίνιτι, παραμονή Πρωτομαγιάς. Μία κβαντική φυσικός, ένας ιατρός και ένας καθηγητής αρχαίων ελληνικών πιστεύουν στη διαφορετική σκέψη, τολμούν να αλλάξουν τα δεδομένα και ξεκλειδώνουν την Ιερογλυφική μονάδα του Τζον Ντι. Αποτέλεσμα, μια Μαύρη πεταλούδα ξεγλιστρά από τον θάνατο και από τότε ο θάνατος την κυνηγά σ’ ένα ανελέητο ερωτικό παιχνίδι. Ένα κβαντικό πείραμα, μια αρχαία τελετή ιερογαμίας, ένα θανάσιμο μυστικό, ενώνουν με συμπαγείς δεσμούς δύο ετερόκλητες κοπέλες. Η Λορέλ εξαναγκάζει την τύχη της Δάφνης και η Δάφνη σφραγίζει το πεπρωμένο της Λορέλ, ακολουθώντας τον μυστηριώδη νόμο «της κυριαρχίας των πρώτων», μια νύχτα με τέτοια γεωμετρία στον ουρανό ικανή να καταρρίψει οποιαδήποτε λογική, να ανατρέψει οτιδήποτε γνωρίζουν για τον κόσμο και να δημιουργήσει μαγεία. Τρεις επιστήμονες πιστεύουν στο ένστικτό τους, στη γνώση και τη δύναμή της και απλά συμβαίνει να προκαλέσουν έναν αθάνατο, καταραμένο έρωτα.
Δουβλίνο, κολέγιο Τρίνιτι, παραμονή Πρωτομαγιάς. Μία κβαντική φυσικός, ένας ιατρός και ένας καθηγητής αρχαίων ελληνικών πιστεύουν στη διαφορετική σκέψη, τολμούν να αλλάξουν τα δεδομένα και ξεκλειδώνουν την Ιερογλυφική μονάδα του Τζον Ντι. Αποτέλεσμα, μια Μαύρη πεταλούδα ξεγλιστρά από τον θάνατο και από τότε ο θάνατος την κυνηγά σ’ ένα ανελέητο ερωτικό παιχνίδι. Ένα κβαντικό πείραμα, μια αρχαία τελετή ιερογαμίας, ένα θανάσιμο μυστικό, ενώνουν με συμπαγείς δεσμούς δύο ετερόκλητες κοπέλες. Η Λορέλ εξαναγκάζει την τύχη της Δάφνης και η Δάφνη σφραγίζει το πεπρωμένο της Λορέλ, ακολουθώντας τον μυστηριώδη νόμο «της κυριαρχίας των πρώτων», μια νύχτα με τέτοια γεωμετρία στον ουρανό ικανή να καταρρίψει οποιαδήποτε λογική, να ανατρέψει οτιδήποτε γνωρίζουν για τον κόσμο και να δημιουργήσει μαγεία. Τρεις επιστήμονες πιστεύουν στο ένστικτό τους, στη γνώση και τη δύναμή της και απλά συμβαίνει να προκαλέσουν έναν αθάνατο, καταραμένο έρωτα.
Rewiew:
Η “μαύρη πεταλούδα” αποτελείται από εικοσιπέντε κεφάλαια, στα οποία “τρέχουν” εναλλάξ δύο διαφορετικές ιστορίες. Στην πρώτη εξ αυτών βλέπουμε μια νεαρή κοπέλα, τη Λορέλια, να ερωτεύεται έναν άντρα, τον Ντέιμον, με τον οποίο όμως δεν μπορεί να γίνει ζευγάρι καθώς στις πλάτες της κρύβει μυστικά αιώνων· μυστικά σκοτεινά αλλά και ταυτόχρονα μεγαλειώδη, που τελικά όμως είναι ευχή και κατάρα ταυτόχρονα. Στη δεύτερη ιστορία κατά μία έννοια συμβαίνει το αντίθετο. Η Δάφνη και ο Απόλλωνας γίνονται ζευγάρι όσο είναι ακόμα μικρά παιδιά, αλλά τελικά αυτό δε λειτουργεί καθόλου σωστά, με τη Δάφνη να φεύγει για την άλλη άκρη της Γης. (Από την Ελλάδα στην Αμερική και μετέπειτα στην Ιρλανδία). Όπου και να πάει όμως, το παρελθόν –και ο Απόλλωνας– την κατατρέχουν.
Το παραπάνω σενάριο μοιάζει σε πρώτη φάση απλό, αλλά δεν είναι σε καμία των περιπτώσεων αφού ειδικά η ιστορία της Λορέλια και του Ντέιμον (και του Ντένις) κρύβει πάρα πολλά. Αρκεί κανείς να διαβάσει την περίληψη του βιβλίου και θα το καταλάβει. Η συγγραφέας μπλέκει εντελώς διαφορετικά πράγματα στην ιστορία τους και με εξαιρετικό τρόπο τα αποδίδει άριστα στο τέλος. Είναι και ένα γενικότερο αναγνωριστικό της αυτό, (το γνωρίζω τόσο από τον “Νόμο” –εκδόσεις Momentum– όσο και από άλλο βιβλίο της που είναι υπό έκδοση), να έχει την τάση να ρίχνει δίχως εκπτώσεις τις ιδέες της στο τρέχον σύγγραμμά της, όταν με αυτές θα μπορούσε να δουλέψει τέσσερα ή και πέντε διαφορετικά. Ενδεικτικά θα αναφέρω ότι έχω σκεφτεί κι εγώ να γράψω για τη Βαλπουργία Νύχτα, για το κηρύκειο πηνίο, (γενικότερα για απαγορευμένη μαγεία), καθώς και για τον John Dee. Και όμως, όλα αυτά τα στοιχεία, συν πολλά ακόμα, θα τα συναντήσει κανείς μόνο στη μαύρη πεταλούδα!
Το βασικό είδος στο οποίο θα μπορούσα να την κατατάξω –αν πρέπει υποχρεωτικά να χρησιμοποιήσω δύο και μόνο λέξεις– είναι το “ερωτικό θρίλερ”. Ξεκάθαρα όμως το βιβλίο αυτό είναι πολλά περισσότερα. Το μυστήριο είναι διάχυτο, ενώ ενίοτε υπάρχουν και στοιχεία δράσης, κοινωνικά ή και αμιγώς ερωτικά, σε ένα πληρέστατο συνολικό αποτέλεσμα, που διακατέχεται κυρίως από μια σκοτεινή και θλιμμένη ατμόσφαιρα.
Όπως κάθε βιβλίο που τρέχουν παράλληλες ιστορίες, έτσι και σε αυτό, ήδη από τα πρώτα κεφάλαια απόλαυσα ένα πολύ ευχάριστο παιχνίδι μαζί του αφού προσπαθούσα να αντιληφθώ τη σύνδεσή τους. Στο συγκεκριμένο ωστόσο δεν κατάφερα να τη βρω, ενώ για λίγο με έλουσε κι ένας κρύος ιδρώτας αφού νόμισα ότι δεν υπήρχε καμία. Κι όμως… κι όμως! Όταν ήρθε η ώρα της αποκάλυψης έμεινα άναυδος και εντυπωσιασμένος… Ήταν μια εκδοχή που δεν την είχα σκεφτεί καθόλου.
Πρέπει οπωσδήποτε να αναφερθώ και σε ένα ακόμα σήμα κατατεθέν της συγγραφέως, το οποίο ισχύει στο έπακρο και για την “πεταλούδα”. Στα βιβλία της μάς εξιστορεί πάρα πολλά που δεν είναι από τα “φυσιολογικά”, τα “καθημερινά” και τα “αποδεκτά”. Κι όμως. Μέσα από πηγές (και άφθονο χρόνο προσωπικής μελέτης) προσπαθεί να τα εκλογικεύσει. Να πείσει τον αναγνώστη ότι “θα μπορούσε” ή κι ότι “μπορεί και να συμβαίνει ήδη αυτό που διαβάζεις”. Αν δεν τον φτάσει μέχρι εκεί, σίγουρα θα τον προβληματίσει, θα τον αναγκάσει αν δει λίγο ανάμεσα από τα ψιλά γράμματα της καθημερινότητάς του. Αυτό είναι βέβαιο…
Κλείνοντας να πω ότι ήταν ένα βιβλίο που μου άφησε άριστες εντυπώσεις!
