​​Ο Γιώργος Δάμτσιος γεννήθηκε το 1978 στη Νάουσα και εργάζεται στο Ελληνικό Δημόσιο από το 2000. Εκτός από τη συγγραφή, του αρέσει να διαβάζει μανιωδώς ενώ είναι λάτρης της heavy metal, τουgaming και του αθλητισμού. Εξακολουθεί να μένει στη Νάουσα, μαζί με τη σύζυγό του Αναστασία και την κόρη τους. Το μυθιστόρημα «Μέχρι Την Τελευταία Του Ανάσα» είναι το πρώτο που εκδίδεται.

Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης για το βιβλίο σας;
     Το συγκεκριμένο βιβλίο το εμπνεύστηκα όταν είδα σε ένα ντοκιμαντέρ το απίστευτο δίλλημα που έβαλε η φύση σε μια μητέρα δύο παιδιών. Η άτυχη γυναίκα βρέθηκε καταμεσής ενός παλιρροιακού κύματος με τα παιδιά της αγκαλιά. Για να κρατηθεί από κάπου έπρεπε να αφήσει το ένα να φύγει έτσι ώστε να μπορεί να σώσει έστω το άλλο. Η επιλογή μού φάνηκε πραγματικά αδύνατη. Επηρεάστηκα τόσο πολύ από το γεγονός που αμέσως σκέφτηκα να δημιουργήσω μια ιστορία κατά την οποία ο πρωταγωνιστής της θα μπλέξει σε διλήμματα παρόμοιας δυσκολίας.


Θέλετε να μεταφέρετε κάποιο μήνυμα με αυτό και ποιο είναι αυτό;
     Θεωρώ ότι το εν λόγω βιβλίο δε μεταφέρει κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα. Στη μεγαλύτερη διάρκειά του ωστόσο, δίνει επανειλημμένως τη δυνατότητα στον αναγνώστη να μπει στο δίλλημα του πρωταγωνιστή της ιστορίας και να αναρωτηθεί τι θα έκανε ο ίδιος στη θέση του. Το ευχάριστο είναι ότι μέχρι τώρα έχω ακούσει αρκετές εναλλακτικές από φίλους αναγνώστες που το έπραξαν!


Ποια ήταν τα συναισθήματα που νοιώσατε, όταν πήρατε τυπωμένο το πρώτο σας έργο;
     Το σημαντικότερο νομίζω ότι ήταν η χαρά. Ένιωσα ότι η συνολική μου προσπάθεια δικαιώθηκε, ενώ φυσικά το να βλέπει κανείς τις σκέψεις του πλέον σε χαρτί, είναι ό,τι ομορφότερο. Είναι σαν να βλέπει τη γέννηση ενός “πνευματικού παιδιού” του.


Τι συμβαίνει στους ήρωες των βιβλίων σας, όταν τελειώνει η συγγραφή;
     Τα τελευταία χρόνια γράφω ανελλιπώς. Συνήθως δηλαδή, η καινούργια ιστορία ξεκινά αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η παλιά. Μοιραία, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ξεχαστούν σύντομα οι ήρωες που μόλις είπαν την ιστορία τους. Δε σας κρύβω ωστόσο ότι μερικές φορές την κάνουν την απρόοπτη επανεμφάνισή τους, αφού τους θυμάμαι σε πραγματικά ανύποπτο χρόνο. 


Ποιος είναι ο πρώτος αναγνώστης των κειμένων σας;
     Η σύζυγός μου. Και είναι πολύ σημαντικό που τη βρίσκω πάντοτε πρόθυμη, γιατί οι ειλικρινείς γνώμες είναι δυσεύρετες. Νιώθω λοιπόν πολύ τυχερός που έχω άμεσα μια πρώτη ωφέλιμη κριτική.


Γράφοντας, έχετε ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό σας;
     Αν ανακάλυψα κάτι από το σύνολο των γραπτών μου, είναι ότι ενδιαφέρομαι να αναφερθώ στα κάθε είδους ανθρώπινα προβλήματα πολύ περισσότερο από αυτό που πίστευα. Στις περισσότερες ιστορίες μου γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι τους, ενώ ενδιαφέρομαι πάρα πολύ να δω και πώς θα τα αντιμετωπίσουν οι ήρωές μου στο τέλος. 


Υπήρξε κάτι στη διάρκεια της συγγραφής που σας ανέτρεψε κάποια πεποίθηση;
     Μέχρι στιγμής δε συνέβη κάτι το άξιον αναφοράς. 


Σας αρέσει να συνομιλείτε με τους αναγνώστες σας;
     Ναι, είναι κάτι που μου αρέσει. Το θεωρώ μάλιστα και εποικοδομητικό. Ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται διαφορετικά αυτό που διαβάζει, και όλες οι γνώμες είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες.


Σε συζητήσεις με αναγνώστες, έτυχε να σας «υποδείξουν» πτυχές του έργου σας, που εσείς δεν είχατε φανταστεί ότι υπάρχουν;
     Έχει συμβεί και μου έκανε και τρομερή εντύπωση γιατί δεν είχα πουθενά να διαφωνήσω. Και έμεινα πραγματικά ενεός από αυτό. Εξυπακούεται ωστόσο πως ο εντυπωσιασμός ήταν μόνο ευχάριστος.


Υπάρχει κάποιος συγγραφέας που θεωρείτε ότι σας επηρέασε;
     Διαβάζω από μικρό παιδάκι οπότε θα έλεγα ότι οι συγγραφείς που με επηρέασαν είναι πάρα πολλοί. Είναι επίσης και τελείως διαφορετικοί αναμεταξύ τους, αφού διαβάζω και πολλά και διαφορετικά είδη λογοτεχνίας. Ενδεικτικά θα αναφέρω από Έλληνες τους Λουντέμη, Καζαντζάκη, Δέλτα και Ελύτη, ενώ από τους ξένους θα αναφέρω τον Κάφκα, τον Βερν, τον Κινγκ και τον Τόλκιεν. 


Είναι εύκολη ή δύσκολη διαδικασία η συγγραφή και τι είναι το γράψιμο για σας;
     Η συγγραφή μού βγαίνει εύκολα, σχεδόν αβίαστα, ακριβώς επειδή είναι και ιδιαίτερα σημαντική για μένα: Είναι η διέξοδός μου από τη δύσκολη και απαιτητική καθημερινότητα, μια ευχάριστη μορφή ψυχοθεραπείας και ένας τρόπος πνευματικής βελτίωσης.
Σας ευχαριστώ!

Το άρθρο ανήκει στο www.naousanews.gr. Αυτούσιο, μπορείτε να το βρείτε εδώ.

Παρουσιάστηκε το απόγευμα της Κυριακής 7/2, στο καφέ Βιβλιοθήκη στη Νάουσα, το βιβλίο της Σοφίας Κραββαρίτη «Ο Θεός άργησε πολύ».

​Πρόκειται για την πρώτη λογοτεχνική εμφάνιση της συγγραφέως. Το βιβλίο της, τόσο από την ίδια όσο και από τους ομιλητές της βραδιάς, χαρακτηρίστηκε ως “ερωτικό ψυχογράφημα”.

Για το βιβλίο μίλησαν ο συγγραφέας από τη Θεσσαλονίκη Μάριος Δημητριάδης και η δασοπόνος MSc, Πόπη Νικούση. Αποσπάσματα του βιβλίου διάβασε η οικοδέσποινα της βραδιάς, η Κατερίνα Μώκιου, ενώ τον συντονισμό και την παρουσίαση της εκδήλωσης ανέλαβε ο συγγραφέας Γιώργος Δάμτσιος.
Η Πόπη Νικούση στον λόγο της έθεσε αρκετούς προβληματισμούς στο κοινό. Ανέφερε σκηνές από το βιβλίο και τις συσχέτισε με την αληθινή ζωή, παραθέτοντας ένα σωρό ομοιότητες. Επίσης, μίλησε και για το εξώφυλλο του βιβλίου, αναφέροντας τις επιμέρους εικόνες που ξεπηδούσαν μπροστά της από εκείνο όσο προχωρούσε στην ανάγνωση του συγγράμματος.

​Ο συγγραφέας Μάριος Δημητριάδης εξήγησε ότι ένα καλό βιβλίο μπορεί να διαβαστεί από τον καθένα, ασχέτως είδους. Έθεσε ως παράδειγμα τον εαυτό του, που τόσο ως συγγραφέας όσο και ως αναγνώστης ασχολείται κυρίως με τα βιβλία μυστηρίου και τρόμου. Το βιβλίο όμως που κλήθηκε να μιλήσει, παρότι ερωτικό, του φάνηκε εξαιρετικό, γεμάτο λυρισμό και έντονες περιγραφές. 

Η συγγραφέας του βιβλίου τέλος, ένιωσε την ανάγκη να αναγνώσει το προλογικό σημείωμα του βιβλίου. Μέσα από αυτό το κοινό έμαθε ότι η ιστορία του Άρη και της Μαργαρίτας, (των πρωταγωνιστών του βιβλίου) είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Της την είπε κομμάτι με το κομμάτι η ίδια η Μαργαρίτα. Γράφτηκε ωστόσο με αρκετές αλλαγές, με βασικότερη εξ αυτών το τέλος της.
Στο τέλος, απάντησε στις ερωτήσεις του κοινού και υπέγραψε βιβλία.

Η καλή φίλη και συγγραφέας Σοφία Κραββαρίτη αποφάσισε να με περάσει από κανονική ανάκριση! Τα όσα της ομολόγησα, μπορείτε να τα διαβάσετε παρακάτω.
Αυτούσια η συνέντευξη, υπάρχει στο Facebook και στην ομάδα Bookaholic Thoughts(Culture and Art).
Εδώ δηλαδή! 
Σοφία σε ευχαριστώ!

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:

​Την σκυτάλη στην στήλη των συνεντεύξεων αυτή την εβδομάδα παίρνει ο Γιώργος Δάμτσιος. Ένας νέος συγγραφέας που μπήκε δυναμικά στον χώρο της λογοτεχνίας κερδίζοντας τις εντυπώσεις, με το ατμοσφαιρικό θρίλερ "Μέχρι την τελευταία του ανάσα". Ένας εξαιρετικός συγγραφέας, αλλά και καταπληκτικός άνθρωπος με αστείρευτο χιούμορ. Διαβάστε την συνέντευξή του και γνωρίστε τον καλύτερα...
B.T: Γιώργο καλημέρα. Να σου ευχηθώ καλή χρονιά μιας και είμαστε ακόμα στην αρχή και να σ’ ευχαριστήσω για την παραχώρηση της συνέντευξης και την ευκαιρία που μας δίνεις να σε γνωρίσουμε μέσα από αυτήν.
Γ.Δ: Καλημέρα κι από μένα. Είναι χαρά και τιμή μου, μιας και είμαι σταθερός αναγνώστης σας!
B.T: Μεγάλη μας τιμή και χαρά επίσης! Θα ήθελα να μου πεις πως αποφάσισες να μπεις στον χώρο του βιβλίου σαν συγγραφέας, γιατί αναγνώστης φαντάζομαι πως είσαι μιας και έγινες ο ίδιος δημιουργός.
Γ.Δ: Νομίζω ότι το ένα έφερε το άλλο. Διαβάζω από πάρα πολύ μικρός. Ήδη από την πρώτη δημοτικού είχα ξεσηκώσει τις βιβλιοθήκες του σχολείου. Μοιραία νομίζω, βιβλίο με το βιβλίο αν προτιμάς, η σκέψη να δημιουργήσω κάτι δικό μου μεγάλωνε συνεχώς.
B.T: Έκανες το ντεπούτο σου με ένα ιδιαίτερο βιβλίο. «Μέχρι την τελευταία του ανάσα» λοιπόν, ένα έργο πραγματικά ξεχωριστό μ’ έναν ήρωα που σίγουρα κερδίζει τις εντυπώσεις. Θέλω να μάθω Γιώργο πρώτα απ’ όλα τους λόγους που σ’ έκαναν να στραφείς σε αυτό το είδος, αλλά και πως αποφάσισες να δημιουργήσεις τον συγκεκριμένο ήρωα.
Γ.Δ: Μου αρέσουν γενικώς οι ιστορίες που ισορροπούν μεταξύ μυστηρίου και θρίλερ. Θεωρώ ότι δίνουν την ευκαιρία στον συγγραφέα να παίξει πολύ με το συναίσθημα και να κάνει τον αναγνώστη να ανησυχήσει πραγματικά για την τύχη των πρωταγωνιστών. Να τους συμπαθήσει πολύ. 
Αν το πάμε τώρα συγκεκριμένα στην “ανάσα”, ο ήρωάς της νομίζω ότι είναι ακριβώς τέτοιος: Απλός, και συμπαθής, με τα πάθη του και τα λάθη του. Κάτι σαν τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας. Ο οποίος όμως στην προκειμένη περίπτωση είναι και δολοφόνος, οπότε το πράγμα περιπλέκεται!
B.T: Η υπόθεση γενικότερα του βιβλίου ποια είναι;
Γ.Δ: Στην αρχή του βιβλίου βλέπουμε τον Ρομπ, τον πρωταγωνιστή της ιστορίας, να στέκεται απέναντι από έναν ψυχίατρο και να του εξηγεί γιατί σκότωσε την τετραμελή οικογένεια της πρώην συζύγου του. Κομμάτι με το κομμάτι, διαπιστώνουμε ότι τα γεγονότα δεν είναι καθόλου όπως τα φαντάζονται οι αστυνομικές αρχές. Πίσω από το συμβάν υπάρχουν ένα σωρό περίεργες καταστάσεις και δύσκολα διλήμματα για τον πρωταγωνιστή μας. Και όπως βλέπετε, χρησιμοποιώ ενεστώτα για να περιγράψω την κατάστασή του, ακριβώς επειδή η ιστορία κάθε άλλο παρά έχει κλείσει!
B.T: Πού μπορούν να το βρουν οι αναγνώστες σου;
Γ.Δ: Το βιβλίο υπάρχει σε πανελλήνια διανομή. Οι αναγνώστες μπορούν να το παραγγείλουν από όποιο βιβλιοπωλείο της χώρας επιθυμούν. Αν πάλι το θέλουν υπογεγραμμένο, μπορούν να επισκεφτούν την ιστοσελίδα μου. (http://georgedamtsios.weebly.com/)
B.T: Υπάρχει κάποιο άλλο είδος που σου αρέσει ή έστω σου άρεσε πέρα από τα θρίλερ; Επίσης θα ήθελα να σταθώ εδώ και να σε ρωτήσω πόσο εύκολο είναι να γράψεις ένα τέτοιο βιβλίο. Ποια πιστεύεις ότι είναι τα «συστατικά» μιας πετυχημένης ιστορίας τρόμου ή ψυχολογικού θρίλερ;
Γ.Δ: Μου αρέσουν όλα τα λογοτεχνικά είδη. Διαβάζω σχεδόν τα πάντα με ευχαρίστηση. Από βιβλία κοινωνικά και ερωτικά, μέχρι και ακραίου τρόμου! Περισσότερο όμως ασχολούμαι με φαντασίας, μυστηρίου και θρίλερ.
Όσον αφορά τώρα τα θρίλερ και το πόσο εύκολα μπορούν να γραφτούν, εγώ θα έλεγα ότι δεν είναι και πολύ! Ο συγγραφέας μπορεί να την πατήσει δίχως καν να το καταλάβει, και αντί να κάνει κάτι να μοιάζει με στενάχωρο ή τρομακτικό, να φανεί σχεδόν γελοίο. Για να πετύχει λοιπόν, πρέπει να είναι αληθινός.
B.T: Θα έγραφες κάτι άλλο; Γενικά σου αρέσει να πειραματίζεσαι;
Γ.Δ: Λατρεύω να πειραματίζομαι. Και έχοντας και τόσες πολλές διαφορετικές επιρροές, κανένα γραπτό μου δεν είναι στο ίδιο είδος με το προηγούμενο. Η βάση των περισσοτέρων ωστόσο, νομίζω ότι είναι το μυστήριο. Πίσω από αυτό όμως θα βρείτε πολλά και διαφορετικά είδη: Περιπέτειες, αστυνομικά, ερωτικά, μεταφυσικά θρίλερ, σχεδόν τα πάντα!
B.T: Ξέρω ότι έχεις γράψει και πολλά διηγήματα εκτός από το βιβλίο. Θέλω να μου πεις μερικά λόγια σχετικά με αυτά. Τι ακριβώς είναι; Να σου πω εδώ ότι μου άρεσε πολύ το διήγημά σου «Ο Γάντζος». Θα ήθελα να μας πεις και για αυτό, καθώς και για το αν μπορούμε να βρούμε κάπου αλλού τα υπόλοιπα.
Γ.Δ: Σε ευχαριστώ για τη γνώμη σου για τον “γάντζο”. Τον έγραψα για μια ανθολογία που κυκλοφόρησε το πολύ αξιόλογο site “Nyctophilia” πρόσφατα. Και τον έγραψα μετά χαράς. Εκτός του ότι οι διαχειριστές αυτού του site είναι πολύ καλοί φίλοι, μου έδωσαν και την ευκαιρία να πειραματιστώ και πάλι με κάτι διαφορετικό. Πρώτη φορά έγραψα κάτι που να είναι “καθαρόαιμου τρόμου”
Τα υπόλοιπα διηγήματά μου προς ώρας δεν μπορείτε να τα βρείτε πουθενά. Παρότι είναι πλέον πολλά, εξακολουθούν να παραμένουν στο ντουλάπι μου, αναζητώντας ίσως την ευκαιρία να βγούνε μαζικά!
B.T: Τι σου αρέσει πιο πολύ; Να δημιουργείς μικρές ιστορίες ή να γράφεις ένα βιβλίο;
Γ.Δ: Τα βιβλία. Θεωρώ ότι μέσω αυτών μπορεί να πει κανείς πολλά περισσότερα, να αναδείξει καλύτερα την ιστορία του. Αυτός είναι και ο λόγος που μέσα σε διάστημα 3 χρόνων ολοκλήρωσα 5 ακόμη βιβλία (εκτός αυτού που εκδόθηκε). Περιττό φυσικά να πω ότι όλα τους τηρούν τη διαφορετικότητα που προαναφέραμε παραπάνω!
B.T: Ετοιμάζεις και κάτι άλλο αυτό τον καιρό; Αν ναι, θα ήθελα να σε ρωτήσω πότε πρόκειται να ολοκληρωθεί και να κυκλοφορήσει και αν θα ήθελες να μας πεις τι είναι ή θα μας αφήσεις με την αγωνία αλλά και την... ανυπομονησία;
Γ.Δ: Έχοντας πια πάρα πολύ υλικό έτοιμο, αποφάσισα να κάνω ένα διάλλειμα που το έχω οριοθετήσει μέχρι την έλευση της άνοιξης. Χρειάζεται πού και πού, φρεσκάρει γενικότερα τον συγγραφέα.
Σκοπός μου όμως είναι να κυκλοφορήσω το επόμενο βιβλίο μου περίπου στο τέλος του έτους. Αλλά δε θα σας πω ακόμη τίποτα επί τούτου. Όχι επειδή θέλω να σας αφήσω με την αγωνία, αλλά επειδή αυτές τις μέρες σκέφτομαι ποιο απ’ όλα να εκδώσω!
B.T: Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και περισσότερους συγγραφείς, κυρίως νέους να στρέφονται στην λογοτεχνία τρόμου. Ένα είδος που έχει ένα συγκεκριμένο, αλλά πιστό κοινό. Πως το βλέπεις εσύ όλο αυτό; Θεωρείς ότι είναι μια μόδα που θα περάσει ή κάτι που θα μείνει; Τι είναι αυτό που κάνει τους νέους συγγραφείς ν’ ασχολούνται με αυτό το είδος;
Γ.Δ: Το βλέπω πολύ θετικά. Η λογοτεχνία τρόμου στην Ελλάδα είχε δυσανάλογο ποσοστό βιβλίων σε σχέση με την παγκόσμια αγορά και επιτέλους αυτό φαίνεται να αλλάζει, και μάλιστα για τα καλά. Άρα είναι και κάτι που δεν είναι μόδα, θεωρώ ότι ήρθε για να μείνει!
Όσο για το τι είναι αυτό που κάνει τους νέους συγγραφείς ν’ ασχολούνται με αυτό το είδος, είναι νομίζω ότι βλέπουν ότι πλέον υπάρχουν και άλλοι, όλο και περισσότεροι, και έτσι το κάνουν και αυτοί πιο θαρραλέα!
B.T: Γιώργο χρειαζόμαστε τρόμο στην ζωή μας; Τι προσφέρουν στον αναγνώστη αυτά τα βιβλία;
Γ.Δ: Ο τρόμος είναι αρχέγονο συναίσθημα. Συνυπάρχει με το ανθρώπινο είδος από την ύπαρξή του. Έτσι, ήδη από τον μεσαίωνα υπήρχαν αρκετά σχετικά συγγράμματα. Κάτι που εμένα μου δίνει την εντύπωση ότι σαν άνθρωποι προσπαθούμε να τον κατανοήσουμε καλύτερα. Και σίγουρα διαβάζοντας κείμενα τρόμου, το κάνουμε.
B.T: Ποιος είναι ο αγαπημένος σου συγγραφέας και ποιο το αγαπημένο σου βιβλίο;
Γ.Δ: Η αλήθεια είναι ότι αδυνατώ να μνημονεύσω μόνο έναν συγγραφέα, πόσο δε ένα βιβλίο! Προσπαθώντας ωστόσο να αναφέρω όσο το δυνατόν λιγότερους αγαπημένους συγγραφείς, θα αναφέρω τους Βερν, Τόλκιεν, Κινγκ, Λαβκραφτ και Κάφκα, καθώς και μερικούς δικούς μας, όπως τον Λουντέμη τον Καζαντζάκη και την Πηνελόπη Δέλτα.
B.T: Πες μου μια φράση από ένα βιβλίο που έχει χαραχτεί στη μνήμη σου.
Γ.Δ: “That is not dead which can eternal lie, And with strange aeons even death may die.” Από το The Nameless City του Lovecraft. Όλος ο τρόμος του κόσμου αποτυπωμένος σε μια φράση!
B.T: Θα συνεργαζόσουν με κάποιον άλλο συγγραφέα ή πιστεύεις ότι οι σκέψεις δεν μοιράζονται;
Γ.Δ: Θα συνεργαζόμουν ευχαρίστως, θα ήταν ένα επιπλέον πείραμα για μένα. Χρόνου επιτρέποντος πάντοτε, γιατί ειδικά για το επόμενο εξάμηνο κάτι τέτοιο φαντάζει με πολυτέλεια!
B.T: Υπάρχει κάποιος που θα ήθελες να βαδίσεις στα χνάρια του;
Γ.Δ: Αστειευόμενος και λίγο, θα πω ότι δεν έχω ιδιαίτερη προτίμηση σε κάποιον συγκεκριμένο. Ας είναι ο οποιοσδήποτε, φτάνει να είναι πετυχημένος!
B.T: Οι κλασικοί λογοτέχνες χωρίς να έχουν τα σημερινά μέσα για να προβάλουν τα έργα τους, μας χάρισαν αρκετά αριστουργήματα που διαβάζουμε ακόμα με δέος. Τι πιστεύεις ότι ήταν αυτό που τα έκανε τόσο αρεστά; Τι έδινε στην πένα τους τόση δύναμη; Νομίζεις ότι υπάρχουν σύγχρονα έργα αντάξιά τους;
Γ.Δ: Θεωρώ ότι τα καλά έργα δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Θα τον βρουν τον δρόμο τους και χωρίς ο δημιουργός τους να προσπαθεί να τα προβάλει μανιωδώς. Πιστεύω πάντως ότι και σήμερα υπάρχουν εξαίσια έργα, τόσο στην παγκόσμια όσο και την Ελληνική αγορά. Είναι μάλιστα και περισσότερα, και ίσως και γι’ αυτό και δεν τα νιώθουμε να “ξεχωρίζουν” τόσο μέσα σε άλλα.
B.T: Πες μου τρεις λέξεις – κλειδιά που θεωρείς ότι κάνουν ένα βιβλίο πετυχημένο.
Γ.Δ: Πολύ σκληρή δουλειά!
B.T: Με αφορμή την προηγούμενη ερώτηση, θέλω να μου πεις πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να δημιουργηθεί ένα «κακό» βιβλίο και αν κατά την γνώμη σου υπάρχει «κακό» βιβλίο.
Γ.Δ: Υπάρχουν δυστυχώς και πολλά κακά βιβλία. Και βασιζόμενος επίσης στην προηγουμένη απάντησή μου, θα πω ότι συνήθως είναι απόρροια της προχειροδουλειάς του εκάστοτε συγγραφέα.
B.T: Πες μου κάτι που σε βοηθάει ιδιαίτερα στο γράψιμο. Κάτι που να αποτελεί έμπνευση για σένα.
Γ.Δ: Η συνεχής ανάγνωση άλλων βιβλίων είναι αυτή που και με βοηθάει να βελτιωθώ, αλλά και που με εμπνέει επίσης. Μου δημιουργούνται απίστευτοι συνειρμοί όταν διαβάζω. Μια άσχετη πρόταση σε ένα ερωτικό βιβλίο μπορεί να αποτελέσει τη βάση για μια ιστορία θρίλερ δίχως να το καταλάβω καν!
Β.Τ: Γιώργο πότε πρέπει να σταματήσει να γράφει κάποιος; Πιστεύεις ότι η έμπνευση είναι αστείρευτη όταν ξεκινάς και βαδίζεις στους μαγικούς δρόμους της συγγραφής;
Γ.Δ: Μπορώ να απαντήσω μόνο υποκειμενικά: Διαβάζοντας ασταμάτητα, μου γεννιούνται και ατελείωτες ιδέες. Ήδη έχω τόσες που περιμένουν να γραφτούν, που δεν ξέρω αν θα προλάβω να τις γράψω ποτέ! Βάσει δηλαδή της υπάρχουσας κατάστασης, νιώθω πραγματικά ότι η έμπνευσή μου θα είναι αστείρευτη! Φυσικά, μπορεί ξαφνικά να πω το αντίθετο, ποτέ δεν μπορεί να ξέρει σίγουρα κανείς…
B.T: Ας θεωρήσουμε ότι δεν είσαι συγγραφέας, δεν έχεις την δουλειά σου και βρίσκεσαι σε μια άλλη εποχή. Τι θα σου άρεσε να κάνεις;
Γ.Δ: Ωραία ερώτηση! Νομίζω ότι θα ήθελα να ζω στην Αρχαία Ελλάδα και στην Αθήνα του χρυσού αιώνα του Περικλή! Νομίζω ότι δε θα με πείραζε ό,τι και να έκανα εκεί!
B.T: Σου δίνω μια κλεψύδρα, μια πυξίδα και μια υδρόγειο σφαίρα. Θέλω να μου δώσεις έναν τίτλο βιβλίου.
Γ.Δ: Ταξίδι στον χωροχρόνο!
B.T: Λίγο πριν τελειώσουμε θα γυρίσω πίσω στον Ρομπ, τον ήρωα του βιβλίου σου. Συναντάμε σε αυτόν κάτι από τον Γιώργο Δάμτσιο ή μήπως στον Γιώργο Δάμτσιο θα βρούμε στοιχεία του Ρομπ; Ταυτίζεσαι με τους ήρωές σου; Όταν έφτασε η ιστορία στο τέλος, πως ένιωσες και ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση;
Γ.Δ: Γενικά δεν ταυτίζομαι με τους ήρωές μου, αν και ίσως όλοι τους, έστω και υποσυνείδητα, περιέχουν κάτι από μένα. Ειδικά για τον Ρομπ πάντως, εγώ δεν βρήκα κάτι το ταυτίσιμο. Μερικοί φίλοι αναγνώστες ωστόσο είπαν ότι του χάρισα το δικό μου χιούμορ! 
Όταν έφτασε η ιστορία στο τέλος, έκανα αυτό που κάνω πάντα: Χάρηκα υπερβολικά που την περάτωσα όπως ήθελα, και αμέσως μετά ξεκίνησα μια καινούργια!
B.T: Φτάνοντας στο τέλος, τι θα συμβούλευες τους νέους συγγραφείς που κάνουν τα πρώτα τους βήματα; Επίσης θα ήθελα να πεις δυο λόγια στους αναγνώστες σου.
Γ.Δ: Στους νέους συγγραφείς θα ήθελα να πω να είναι υπομονετικοί. Η υπομονή και η επιμονή στους στόχους κάνουν θαύματα, οπότε να μην απογοητευτούν αν δεν έρθει αμέσως το επιθυμητό αποτέλεσμα. Στους αναγνώστες μου, θα ήθελα να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Ήσασταν ανέλπιστα πολλοί αυτούς τους πρώτους μήνες και δεν μπορώ παρά να σας είμαι ευγνώμων!
B.T: Γιώργο σ’ ευχαριστώ γι’ άλλη μία φορά για την συνέντευξη και σου εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία! Να συνεχίσεις να γράφεις και να μας χαρίζεις πολλές «ανάσες» ευχαρίστησης μέσα από τα βιβλία σου!
Γ.Δ: Να σε ευχαριστήσω κι εγώ με τη σειρά μου για πολλοστή φορά, καθώς και να ευχηθώ σε όλους να συνεχίσετε την υπέροχη δουλειά που κάνετε σε αυτή την ομάδα. Είναι πραγματικά αξιομνημόνευτη!
B.T: Μέσα από την καρδιά μας σ’ ευχαριστούμε πολύ!
Περίληψη βιβλίου:
Ο Ρομπ Μίαρς βρίσκεται απέναντι από έναν ψυχίατρο που την τελευταία εβδομάδα τον ρωτά συνεχώς το ίδιο πράγμα: Γιατί έγινε δολοφόνος…
Η αφήγησή του, γεμάτη παράξενες συμπτώσεις, μεταφυσικές παρεμβάσεις και συνεχείς ανατροπές, θα ξετυλίξει μια σκοτεινή ιστορία απέναντι στην οποία τα όπλα της επιστήμης δεν μπορούν να δώσουν επαρκείς εξηγήσεις. Υπάρχει το απόλυτο Κακό και αν ναι, μπορεί να κατευθύνει τις πράξεις μας σαν να είμαστε μαριονέτες στη βούλησή του;
Το τέλος της ιστορίας θα είναι απρόσμενο για όλους τους πρωταγωνιστές της, ένοχους και αθώους. Αν υπάρχουν αθώοι σε αυτή την ιστορία…
Βιογραφικό
Ο Γιώργος Δάμτσιος γεννήθηκε 1978 στη Νάουσα και εργάζεται στο Ελληνικό Δημόσιο από το 2000. Εκτός από τη συγγραφή, του αρέσει να διαβάζει μανιωδώς ενώ είναι λάτρης της Heavy Metal, του gaming και του αθλητισμού.
Εξακολουθεί να διαμένει στη Νάουσα, μαζί με τη σύζυγό του Αναστασία και την κόρη τους.
Επιμέλεια: Σοφία Κραββαρίτη για το Bookaholic Thoughts (Culture and Art)