Published May 2009
by Ars Nocturna
Οπισθόφυλλο:
Συμβαίνουν παράξενα πράγματα τελευταία. Από τότε δηλαδή που εμφανίστηκε η μορφή στο κελάρι. Η Ξένια ανησυχεί, έχει κακό προαίσθημα. Δε θέλω να στενοχωριέται.
Σήμερα είναι τα γενέθλια της πριγκίπισσας. Κλείνει τα επτά. Σαν χθες μου φαίνεται που γεννήθηκε. Σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Το πρωί παίρναμε το πρωινό μας στην κουζίνα και σχεδιάζαμε να πάμε όλοι μαζί για την τούρτα, όταν ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι. Η Ξένια άνοιξε και μετά από λίγο άκουσα φασαρία. Έτρεξα να δω τι συνέβαινε. Ήταν αυτή. Η μορφή στο κελάρι. Αυτή τη φορά είχε εμφανιστεί ως Μαρία. Πότε θα μας αφήσει επιτέλους ήσυχους; Είναι πανούργα οντότητα. Αν δεν είχα κανονίσει ο ίδιος την ταφή της αδελφής μοου μπορεί και να είχα ξεγελαστεί.
Απόσπασμα ημερολογίου που βρέθηκε στο Σημείο Μηδέν
Μια σκοτεινή πόλη όπου κυριαρχεί το χάος, η τρέλα και ο θάνατος... Παράξενα πρόσωπα ζωντανών (και όχι μόνο) περιφέρονται με απόκοσμη απελιπισία...
Μέσα από τους διαλόγους και τις αφηγήσεις πολλών διαφορετικών ατόμων, παίρνει σάρκα και οστά ένας κόσμος συγκεχυμένος, απόλυτα νοσηρός και μακάβριος όπου οι απαντήσεις στοιχειώνουν σαν φαντάσματα...
Ένα έργο σχεδόν μινιμαλιστικής dark αισθητικής και στυλιζαρισμένης κινηματογραφικής αφήγησης.
Review:
Το είχα καιρό κατά νου το εν λόγω βιβλίο καθώς είχα ακούσει καλά λόγια από άτομα που εμπιστεύομαι. Αποδείχθηκε ότι έπραξα σωστά, τόσο που το διάβασα όσο και που τους ακούω! Διότι απόλαυσα ένα εξαιρετικό βιβλίο μυστηρίου και τρόμου.
Μου άρεσε καταρχάς ο τρόπος αφήγησης. Ο αναγνώστης μαθαίνει τα πάντα μέσα από γράμματα, ηχογραφημένες συνομιλίες και διαλέξεις, που όλα μαζί δημιουργούν μια διαφορετική αναγνωστική αίσθηση ενώ δημιουργούν και πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες του ίδιου θέματος.
Στην αρχή τα πράγματα μοιάζουν λιγάκι μπερδεμένα αφού αυτό που κυριαρχεί είναι μια παράξενη χρονική ασυμβατότητα, αλλά όσο η ιστορία προχωράει τα πάντα αρχίζουν και μπαίνουν στη θέση τους. Να αναφέρω εδώ πάντως ότι το –πανέξυπνο και πανέμορφο– τέλος, θα δώσει μια λύση που και πάλι δεν είναι απολύτως κατανοητή. Πριν όμως κανείς θεωρήσει ότι αυτό είναι αρνητικό στοιχείο, να διευκρινίσω ότι αντιθέτως λειτουργεί πολύ καλά. Είναι η ίδια η ιστορία που απαιτεί ένα τέτοιο τέλος. Οποιαδήποτε “φυσιολογική” εξήγηση θα κατέστρεφε ό,τι στήθηκε με τόση μαεστρία. Αδυνατώ πάντως να αναφέρω περισσότερα επί τούτου δίχως να προδώσω ανεπανόρθωτα την πλοκή. Οπότε μου μένει να υπογραμμίσω ξανά ότι το τέλος του βιβλίου είναι από τα πολύ δυνατά χαρτιά του.
Στα αρνητικά το μόνο που έχω να αναφέρω είναι το μέγεθός του. Βάσει του τρόπου που κατατάσσουν τα κείμενα τα Nebula Awards, το συγκεκριμένο υποψιάζομαι ότι ανήκει οριακά στις νοβελέττες. (Ίσα δηλαδή που ξεπερνά τα αντίστοιχα όρια του διηγήματος). Και, κακά τα ψέματα, ένα βιβλίου τέτοιου μεγέθους αφήνει τον αναγνώστη κάπως με την όρεξη. Ευτυχώς όμως, και το υπάρχον γραπτό αποζημιώνει για τα καλά. Ο τρόμος και μυστήριο υπάρχουν και πάλι σε σεβαστές δόσεις.
Συνοψίζοντας, έχουμε ένα μικρό αλλά εξαιρετικό βιβλίο.