Paperback, 376 pages
Published March 11th 2015 by Διόπτρα
(first published September 17th 2013)
Published March 11th 2015 by Διόπτρα
(first published September 17th 2013)
Οπισθόφυλλο:
Φωλιασμένη ανάμεσα σε πανέμορφα βουνά, η ειδυλλιακή αυτή κωμόπολη είναι μια σύγχρονη Εδέμ, αν παραβλέψουμε τον ηλεκτροφόρο φράχτη και το συρματόπλεγμα, τους ελεύθερους σκοπευτές που φρουρούν άγρυπνα όλο το εικοσιτετράωρο και την αμείλικτη παρακολούθηση που καταγράφει κάθε λέξη και κίνηση.
Κανείς από τους κατοίκους δεν γνωρίζει πώς έφτασε εκεί. Τους λένε πού θα δουλέψουν, πώς θα ζήσουν και ποιον να παντρευτούν. Μερικοί πιστεύουν ότι έχουν πεθάνει. Άλλοι ότι είναι παγιδευμένοι σε ένα ακατανόητο πείραμα. Όλοι ονειρεύονται κρυφά να φύγουν, αλλά όσοι το τολμούν βρίσκονται αντιμέτωποι με τη φρίκη.
Ο Ήθαν Μπερκ έχει δει τον κόσμο έξω από το Πάινς. Είναι ο σερίφης και ένας από τους λίγους που γνωρίζουν την αλήθεια: Το Γουέιγουορντ Πάινς δεν είναι απλώς μια πόλη. Αυτό που βρίσκεται στην άλλη πλευρά του φράχτη είναι ένας εφιάλτης πέρα από κάθε φαντασία.
REVIEW:
Δεν μπορώ να πω πολλά για το δεύτερο μέρος της εν λόγω τριλογίας δίχως να κάνω κάποια άκομψη αποκάλυψη για το πρώτο, οπότε θα παραθέσω απλώς μερικά γενικά χαρακτηριστικά του. Γενικά, αλλά πολύ σημαντικά κατά τη γνώμη μου. Και εξηγούμαι καλύτερα…
Υπάρχουν μερικές τριλογίες που το πρώτο τους βιβλίο είναι και το πιο δυνατό της σειράς. Συνήθως συμβαίνει στις “μυστηρίου”. Και γίνεται μοιραία, καθώς το μεγάλο μυστικό αποκαλύπτεται κάπου εκεί, στις ύστατες σελίδες του “part one”. Οπότε το δεύτερο μέρος, αναγκαστικά κουβαλά στις πλάτες του τη μεγάλη αποκάλυψη και πρέπει να βρει τρόπο να εντυπωσιάσει στα “από εκεί και πέρα” γεγονότα. Κάτι που σαφέστατα δεν είναι καθόλου εύκολο. Ο ήδη σοκαρισμένος αναγνώστης δύσκολα να σοκαριστεί ξανά σε μέγιστο υπερθετικό βαθμό.
Και όντως λοιπόν, στο συγκεκριμένο βιβλίο (που κατά βάση το θεωρώ μυστηρίου) δε θα βρει κανείς παρόμοια έκπληξη σαν εκείνη που έλαβε χώρα (κοντά) στο τέλος του πρώτου. Και κάπου εδώ, είναι που πάει να επικρατήσει ο κανόνας. Τελικά όμως υπερισχύει η εξαίρεση.
Το δεύτερο μέρος της “Πόλης”, με ανάγκασε να το διαβάσω σε 2 μέρες. Η ιστορία του συνεχίζεται το ίδιο εντυπωσιακά, η δράση μοιάζει να είναι ακόμα περισσότερη. Οι ισορροπίες εξακολουθούν να αλλάζουν σε κάθε βήμα και, γενικά, κάθε του λεπτομέρεια με απορρόφησε σε μεγάλο βάθος. Με μεγάλο ενθουσιασμό λοιπόν, δηλώνω ότι το “wayward” ήταν καλύτερο και από το “pines”, όπως επίσης κι ότι όσοι ξεκίνησαν την τριλογία θα τη φτάσουν σίγουρα μέχρι το τρίτο της μέρος. Είναι σαφέστατα ένα από τα δυνατότερα βιβλία που διάβασα τα τελευταία χρόνια.
10/10
