Paperback, 1021 pages
Published July 2007 by Καστανιώτης
(first published 2004)
Published July 2007 by Καστανιώτης
(first published 2004)
Οπισθόφυλλο:
Τσουνάμι καταστρέφει τις πόλεις της βόρειας Ευρώπης, φονικές μέδουσες ερημώνουν τις παραλίες της Αυστραλίας, μολυσμένα καβούρια -φορείς μιας ανίατης αρρώστιας- κατακλύζουν το υδροδοτικό σύστημα της Νέας Υόρκης αποδεκατίζοντας τον πληθυσμό, εκατομμύρια τερατώδη σκουλήκια αποσταθεροποιούν τον βυθό στις ακτές της Νορβηγίας, φάλαινες επιτίθενται σε πλοία και τα βυθίζουν. Η ανθρωπότητα δέχεται μια συντονισμένη και μαζική επίθεση. Η βασική διαχωριστική γραμμή μεταξύ ανθρώπων και ζώων έχει χαθεί: τα ζώα έχουν αποκτήσει ξαφνικά συνείδηση του εαυτού τους και στρέφονται εναντίον του ανθρώπινου είδους με σκοπό την εξόντωσή του. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Μήπως υπάρχει κάποιος σκοτεινός Νους που οργανώνει και συντονίζει τον εφιάλτη; Οι επιστήμονες αναγκάζονται να παραδεχτούν ότι ο άνθρωπος τελικά ξέρει για τον πλανήτη Γη πολύ πιο λίγα πράγματα από όσα ξέρει για το Διάστημα.
Ένα εκπληκτικό οικολογικό θρίλερ, το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό μπεστ σέλερ της τελευταίας δεκαετίας, που πούλησε στη Γερμανία μέσα σε τρία χρόνια πάνω από 2.000.000 αντίτυπα.
Review:
Ο ορισμός “οικολογικό θρίλερ” που υπάρχει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου θεωρώ ότι το αντιπροσωπεύει απόλυτα. Ο άνθρωπος δέχεται μια καλά συντονισμένη (αντ)επίθεση από τα ίδια τα ζώα επειδή τις τελευταίες δεκαετίες και με την έξαρση τις τεχνολογίας κακομεταχειρίζεται τον πλανήτη ολοένα και χειρότερα, αδιαφορώντας παντελώς για τις οικολογικές συνέπειες.
Το σενάριο φαντάζει απλό, αλλά η πλοκή του βιβλίου δεν είναι καθόλου. Ο συγγραφέας έχει διαβάσει πάρα πολύ πριν το γράψει και έτσι κάθε τι αλλόκοτο που μας παρουσιάζει είναι και αιτιολογημένο επιστημονικά. (Μια ματιά στις ευχαριστίες και στα άτομα που απευθύνθηκε μπορεί να δώσει ακόμα καλύτερη εικόνα επί τούτου).
Η ιστορία σε γενικές γραμμές μου άρεσε πολύ. Αυτό που ενίοτε μπουκώνει λιγάκι το βιβλίο είναι οι αιτιολογήσεις στις οποίες μόλις προαναφέρθηκα. Ναι μεν είναι αναγκαίες έτσι ώστε το βιβλίο να κρατήσει το μοτίβο του “αυτό θα μπορούσε να μας συμβεί στ’ αλήθεια κάποια στιγμή αν δεν προσέξουμε”, το οποίο ο συγγραφέας φαίνεται να το πιστεύει απόλυτα, αλλά από την άλλη ήταν φορές που ένιωθα να καθυστερούν την πλοκή. Με λίγα λόγια –και εξακολουθώντας να είναι αυστηρώς η προσωπική μου άποψη– το βιβλίο θα έπρεπε να είναι κατά ένα πέμπτο μικρότερο. Να είναι δηλαδή μόλις… 800 σελίδες, αντί για τις λίγο παραπάνω από 1000 που είναι τώρα. Ακόμη κι έτσι όμως, παραμένει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που νομίζω ότι μπορεί να διαβαστεί και από μεγάλη γκάμα του αναγνωστικού κοινού.
