|
Όταν δύο τέτοιοι καλλιτέχνες συναντώνται, τα λόγια είναι περιττά: Μέχρι την τελευταία του Ανάσα, με επιμέλεια κειμένου από την Εύα Παυλίδου και επιμέλεια βίντεο από τον Μάριο Καρακατσάνη.
0 Comments
Paperback, 375 pages Published June 2004 by Αίολος (first published 1994)  Οπισθόφυλλο: Ο γενναίος Λούθιεν, ο χάφλινγκ Όλιβερ, η πολεμίστρια Κατρίν Ο Χέιλ και η πανέμορφη μιοσοξωτική Σιόμπαν, ο νάνος Σάγκλιν και όλοι οι άλλοι επαναστάτες, έχουν απελευθερώσει το Μόντφορντ και του έχουν ξαναδώσει το παλιό ένδοξο όνομά του: Κάερ Μακντόναλτ. Όμως, τώρα, ένας τεράστιος στρατός Κυκλωπιανών έρχεται από το Άβον για να αλυσοδέσει τη νεαποκτημένη ελευθερία του Εριαντόρ. Αλλά κι αν οι ήρωές μας καταφέρουν να αντιμετωπίσουν τον ανελέητο στρατηγό Μπέλσεν Κριγκ, τους περιμένει μετά ο τρομερός μάγος-δούκας του Πρινστάουν, που η συνεργασία του με τους δαίμονες τον κάνει ακαταμάχητο. Στο μεταξύ ο πανίσχυρος μάγος Μπριντ Αμούρ σκέφτεται να εγκαταλείψει για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες τη μυστική σπηλιά του και να εξαπολύσει τις τρομερές μαγικές δυνάμεις του ενάντια στους εχθρούς του καλού και της επανάστασης. REVIEW: Ο Salvatore είναι από τις συμπάθειές μου. Τα βιβλία του μάλιστα τα προτείνω πάντοτε σε αυτούς που καταπιάνονται για πρώτη φορά με την ηρωική φαντασία, καθώς είναι ευκολοδιάβαστα και γενικώς καθόλου περίπλοκα. Λίγο πολύ το ίδιο ισχύει και στην τριλογία της πορφυρής σκιάς. Σε αντίθεση με τα δαιδαλώδη κατεβατά ονομάτων που απαιτούνται σε άλλα βιβλία του είδους, εδώ χρειάζεται να συγκρατήσει κανείς πολύ πολύ λιγότερα: Τον πρωταγωνιστή Λούθιεν, τον κολλητό του τον Όλιβερ, τις όμορφες Κάτριν και Σιόμπαν, τον νάνο Σάγκλιν και μερικούς δυνατούς και αρχαίους μάγους. Και αμέσως είναι έτοιμος να βουτήξει στην πλοκή. Μια πλοκή γεμάτη δράση, μάζες σώμα με σώμα και ένα σωρό ατάκες. Όπως τα περιγράφω, όλα πρέπει να ακούγονται ρόδινα. Η αλήθεια είναι όμως ότι στην εν λόγω τριλογία κάτι δε μου κάθισε και τόσο καλά. Εντάξει, σίγουρα είμαι και κάπως παραπάνω κολλημένος με τα βιβλία του Σαλβατόρε που καταπιάστηκαν με τα forgotten realms, ενώ έχω λατρέψει τόσο πολύ και τον Nτριτζτ που δύσκολα θα τον αντάλλασσα με τον Λούθιεν, αλλά τελικά μάλλον δε φταίω μόνο εγώ, αλλά κ ο ίδιος ο συγγραφέας. Η συγκεκριμένη ιστορία στα μάτια μου δεν είναι και τόσο δυνατή. Ο Σαλβατόρε μοιάζει κάπως ντεφορμέ σε όλα του (και κυρίως στις περιγραφές). Να υποσημειώσω ωστόσο ότι υπάρχουν γνωστοί μου που έχουν αντίθετη άποψη επί τούτου. Επιστρέφοντας πάντως στη δική μου άποψη, έχω να πω ότι η “Επιστροφή του μάγου” μου φάνηκε στα επίπεδα του πρώτου μέρους της τριλογίας (Το σπαθί του Μπέντγουιρ). Ίσως και λίγο χειρότερο. Και καταλήγοντας εκεί που ξεκίνησα, θα πω ότι ο Σαλβατόρε εξακολουθεί να μου είναι απολύτως συμπαθής, αλλά μάλλον θα πρότεινα πρώτα άλλα βιβλία του σε κάθε επίδοξο αναγνώστη του. 6/10  Paperback, 70 pages Published by Γνώση (first published 1909)  Περιγραφή: Χαρούμενος με το θέαμα, ξάπλωσα και, κλείνοντας τ αυτιά μου από φόβο για κάποιο κλάμα, συλλογιόμουνα πώς θα μπορούσα να είμαι ευχαριστημένος. Γιατί εδώ είναι μοναχικά και όμορφα. Δεν χρειάζεται πολύ θάρρος για να ζήσεις εδώ. Θα βασανιστείς κι εδώ, όπως κι αλλού, αλλά δεν θα είσαι αναγκασμένος να κάνεις ωραίες κινήσεις. Δεν θα είναι απαραίτητο. Γιατί εδώ είναι μονάχα βουνά κι ένα μεγάλο ποτάμι. Κι όταν τα βράδυα θα περιπλανιέμαι μοναχός μου στους ανηφορικούς δρόμους των λιβαδιών, δεν θα είμαι πιό μόνος από το βουνό, μόνο που εγώ θα το νιώθω. Αλλά, νομίζω, πώς κι αυτό ακόμα δεν θα κρατήσει πολύ. REVIEW: Είχα καιρό να διαβάσω Kafka, οπότε έπιασα το “Περιγραφή ενός αγώνα” με αρκετή όρεξη. Ολοκληρώνοντάς το όμως, νομίζω ότι ο ενθουσιασμός μου δεν ήταν πια αντίστοιχα πολύς. Σαφέστατα δε με κούρασε, (έτσι κι αλλιώς το μέγεθος του βιβλίου είναι πραγματικά αμελητέο), αλλά ούτε και μου έδωσε κάτι –σε σχέση φυσικά με άλλα βιβλία του ίδιου συγγραφέα. Κάπου διάβασα μάλιστα ότι και ο ίδιος δεν το είχε και στην κορυφή των προτιμήσεών του, αλλά ότι αντιθέτως έχει ζητήσει να καταστραφεί. (Αγνοώ την ορθότητα της εν λόγω πληροφορίας). Εν κατακλείδι, συνιστώ το εν λόγω βιβλίο μόνο στους πραγματικά μυημένους με τον Kafka. Για τους υπόλοιπους, ίσως να είναι καλύτερα να ξεκινήσουν από κάποιο από τα πιο πρωτοκλασάτα του. Όσο για μένα, και μόνο που αδυνατώ να αναλύσω περαιτέρω ένα δικό του βιβλίο, μάλλον λέει αρκετά... Mass Market Paperback, 384 pages Published March 2009 by Bell / Χαρλένικ Ελλάς (first published May 30th 2006)  Οπισθόφυλλο: Εσείς τι θα κάνατε για την αγάπη; Θα πεθαίνατε; Θα σκοτώνατε; Κρατάμε τη γυναίκα σου. Για να την πάρεις πίσω θέλουμε δύο εκατομμύρια δολάρια. Ο Μίτσελ Ράφερτι νομίζει ότι του κάνουν κάποιο κακόγουστο αστείο. Αυτός είναι μόνο ένας απλός κηπουρός. Βρισκόταν στην αυλή κάποιου πελάτη του κι ετοιμαζόταν να φυτέψει έρωτες, όταν χτύπησε το κινητό του. Τώρα στέκεται κάτω από την καλοκαιρινή λιακάδα, σε μια ήσυχη γειτονιά στα προάστια, κι έχει μια τηλεφωνική συνομιλία που μοιάζει βγαλμένη από τον πιο φρικτό εφιάλτη. Όμως ο άντρας που βρίσκεται στην άλλη άκρη της γραμμής δεν αστειεύεται καθόλου. Έχει απαγάγει τη γυναίκα του Μιτς και απειλεί να τη σκοτώσει αν δεν πάρει τα χρήματα που ζητάει. Δεν τον νοιάζει που ο Μιτς δεν έχει τρόπο να βρει ένα τόσο εξωφρενικό ποσό. Είναι σίγουρος ότι θα τα καταφέρει. Αν αγαπάει αρκετά τη γυναίκα του… Ο Μιτς την αγαπάει πολύ. Την αγαπάει πιο πολύ κι από τη ζωή του. Έχει εξήντα ώρες για να το αποδείξει. Αλλά είναι διατεθειμένος να πληρώσει πολύ περισσότερα. Είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα. REVIEW: Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα του Koontz με κέρδισε εξαρχής, από την ευφυέστατη ιδέα που κατευθύνει την πλοκή. Ένας απλός κηπουρός πρέπει ξαφνικά να βρει 2 εκατομμύρια δολάρια για να σώσει τη γυναίκα του από τους απαγωγείς της. Κι αυτός έχει στην τράπεζά του μόλις μερικές χιλιάδες. Χωρίς φανφάρες λοιπόν, αλλά με μια σειρά σκληρών σκηνών, καθώς και με μπόλικη δράση και ανατροπές, ο Koontz καταφέρνει και πάλι να δημιουργήσει ένα πολύ δυνατό βιβλίο. Δε θα το συγκατέλεγα στα κορυφαία του, αλλά νομίζω ότι πολύ δύσκολα θα απογοητεύσει όσους τον γνωρίζουν καλά. Προσωπικά πάντως αυτό που με κέρδισε περισσότερο ήταν ότι o συγγραφέας κατάφερε να με κάνει να αναρωτιέμαι πολύ συχνά τι θα έπραττα αν ήμουν εγώ στη θέση του Μιτς. (Του πρωταγωνιστή). Μοιραία, όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, οι σελίδες του βιβλίου που διαβάζω αρχίζουν και κινούνται σαν να τις φυσάει ανεμιστήρας. Ακόμα καλύτερα, στις “60 ώρες”, σχεδόν όλες τις φορές σήκωσα τα χέρια μου ψηλά· αδυνατούσα να λάβω τις αναγκαίες αποφάσεις και έπεφτα με τα μούτρα στη συνέχεια για να μάθω πώς κινήθηκε αυτός. Αν έχω μια μικρή ένσταση, είναι για το τέλος του βιβλίου. Νομίζω ότι κάπου στα κεφάλαια 66 και 67 χωρούσαν καμιά δεκαριά σελίδες επιπλέον, που θα έδεναν ακόμη καλύτερα τα όσα διαδραματίστηκαν. Φυσικά, αυτή είναι η προσωπική μου άποψη και μόνο, ενώ ακόμα κι έτσι όλα είναι μια χαρά. Συνοψίζοντας, θα έλεγα ότι ο Koontz εδώ αποδεικνύει και πάλι γιατί βρίσκεται μονίμως στη λίστα των best sellers. Δε νομίζω πολλοί συγγραφείς να μπορούν να πάρουν τόσο ελάχιστα εφόδια ως τα βασικά τους για την ύφανση μιας ιστορίας και στο τέλος ο αναγνώστης να αισθάνεται πραγματικά γεμάτος με αυτό που διάβασε… 8/10 Κυριακή, 22 Μαΐου στις 4.30 μ.μ. Σινέ Βακούρα, Ιωάννου Μιχαήλ 8, Thessaloníki, Greece  Λεπτομέρειες Ένα λογοτεχνικό απόγευμα στις «νύχτες τρόμου 3» της Θεσσαλονίκης. Φέτος το horrorant film festival επιφυλάσσει μία έκπληξη για το κοινό που θα το παρακολουθήσει στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Οι νύχτες τρόμου 3, δεν θα είναι αποκλειστικά κινηματογραφικές αλλά θα περιλαμβάνουν κι ένα λογοτεχνικό απόγευμα. Τέσσερις συγγραφείς τρόμου από τη Βόρεια Ελλάδα, θα παρευρεθούν στον κινηματογράφο Βακούρα, προκειμένου να μιλήσουν για τη σκοτεινή λογοτεχνία στην Ελλάδα και τη συσχέτιση που εμφανίζει γενικότερα ο λογοτεχνικός τρόμος με τον κινηματογραφικό. Πρόκειται για τους Βασίλειο Γιαννάκη (συγγραφέα του βιβλίου «Η Νύχτα που έβρεξε μαχαίρια») Γιώργο Δάμτσιο (συγγραφέα του "Μέχρι την τελευταία του ανάσα"), Μάριο Δημητριάδη (συγγραφέα του "Σκοτεινές μέρες") και Κυριάκο Χαλκόπουλο (συγγραφέα του βιβλίου "Η Χρυσαλίδα”). Στο τέλος της παρουσίασης, θα πραγματοποιηθούν κληρώσεις με δώρο ένα αντίτυπο από κάθε συγγραφέα για κάθε τυχερό μέλος του κοινού που θα πάρει μέρος. Συνολικά θα κληρωθούν 5 βιβλία. Η είσοδος στην εκδήλωση είναι εντελώς δωρεάν και όπως καταλαβαίνετε υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να φύγετε με έπαθλο ένα βιβλίο σε περίπτωση που την παρακολουθήσετε. Σας περιμένουμε λοιπόν από κοντά, για να μιλήσουμε για τον τρόμο, το αγαπημένο μας είδος ταινιών και βιβλίων. Paperback, 285 pages Published 2006 by Βιβλιογονία (first published 1997)  Περιγραφή: Το "Γκέμμα" αποτελεί το κύκνειο άσμα του Δημήτρη Λιαντίνη. Εκδόθηκε το 1997 όμως κυκλοφόρησε ελάχιστο καιρό πριν ο ίδιος πραγματοποιήσει αυτό που περιγράφει στο κεφάλαιο "Εδώ Μεσολόγγι" του εν λόγω βιβλίου: Αυτοθέλητη έξοδο από τη ζωή. REVIEW: Η Γκέμμα του Δημήτρη Λιαντίνη συζητήθηκε πολύ κυρίως μετά την απόφαση του συγγραφέα να πραγματοποιήσει “αυτοθέλητη έξοδο από τη ζωή”, (όπως και περιγράφει στο κεφάλαιο “Εδώ Μεσολόγγι”). Δεν κρύβω ότι κι εγώ τότε τον ανακάλυψα. Νωρίτερα βέβαια θα ήταν και κάπως δύσκολο, αφού το 1998 ήμουν μόλις είκοσι ετών. Και η Γκέμμα αναμφίβολα είναι ένα δύσκολο ανάγνωσμα. Φιλοσοφία, επιστήμη, μαθηματικές και γεωμετρικές έννοιες, ποίηση, αρχαία ελληνικά, το πακέτο είναι πραγματικά απαιτητικό. Ορίζει μάλιστα από μόνο του και το βασικότερο γνώρισμά του: Είναι κοντά στις 280 σελίδες, και σε κάθε σειρά και παράγραφο κρύβονται ένα σωρό έννοιες. Είναι στιγμές που ένιωθα ότι διάβαζα κάτι υπερσυμπιεσμένο, ενώ άλλες αντιλαμβανόμουν ότι είναι απλώς από εκείνα τα αναγνώσματα που έχουν μεγάλη αξία επανάληψης, αφού κάθε φορά θα ανακάλυπτα και από κάτι καινούργιο. Δε θα μπω στη διαδικασία να πω αν συμφωνώ ή διαφωνώ με τα όσα λέει ο Λιαντίνης στην Γκέμμα. Και δεν το κάνω επιλέγοντας τον εύκολο δρόμο, υπεκφεύγοντας δηλαδή να τοποθετηθώ επάνω σε καυτά ζητήματα όπως ας πούμε της πίστης. Θεωρώ απλά ότι η προσωπική μου άποψη δεν έχει καμία σημασία. Όπως επίσης δε θα πρέπει να έχει και κανενός άλλου αναγνώστη. Είναι εκ βάσεως λάθος για τον οποιονδήποτε αρνηθεί να διαβάσει το εν λόγω βιβλίο επειδή θα νιώσει ότι θίγονται τα προσωπικά του πιστεύω. Η Γκέμμα έχει τεράστια αναγνωστική αξία, ακριβώς επειδή είναι μια εμπεριστατωμένη άποψη ενός πολύ μορφωμένου ανθρώπου. Η ανάγνωσή της μπορεί να προκαλέσει –το λιγότερο– μια ευχάριστη τροφή για σκέψη. Τη συστήνω ανεπιφύλακτα. Paperback, 376 pages Published March 11th 2015 by Διόπτρα (first published September 17th 2013)  Οπισθόφυλλο: Φωλιασμένη ανάμεσα σε πανέμορφα βουνά, η ειδυλλιακή αυτή κωμόπολη είναι μια σύγχρονη Εδέμ, αν παραβλέψουμε τον ηλεκτροφόρο φράχτη και το συρματόπλεγμα, τους ελεύθερους σκοπευτές που φρουρούν άγρυπνα όλο το εικοσιτετράωρο και την αμείλικτη παρακολούθηση που καταγράφει κάθε λέξη και κίνηση. Κανείς από τους κατοίκους δεν γνωρίζει πώς έφτασε εκεί. Τους λένε πού θα δουλέψουν, πώς θα ζήσουν και ποιον να παντρευτούν. Μερικοί πιστεύουν ότι έχουν πεθάνει. Άλλοι ότι είναι παγιδευμένοι σε ένα ακατανόητο πείραμα. Όλοι ονειρεύονται κρυφά να φύγουν, αλλά όσοι το τολμούν βρίσκονται αντιμέτωποι με τη φρίκη. Ο Ήθαν Μπερκ έχει δει τον κόσμο έξω από το Πάινς. Είναι ο σερίφης και ένας από τους λίγους που γνωρίζουν την αλήθεια: Το Γουέιγουορντ Πάινς δεν είναι απλώς μια πόλη. Αυτό που βρίσκεται στην άλλη πλευρά του φράχτη είναι ένας εφιάλτης πέρα από κάθε φαντασία. REVIEW: Δεν μπορώ να πω πολλά για το δεύτερο μέρος της εν λόγω τριλογίας δίχως να κάνω κάποια άκομψη αποκάλυψη για το πρώτο, οπότε θα παραθέσω απλώς μερικά γενικά χαρακτηριστικά του. Γενικά, αλλά πολύ σημαντικά κατά τη γνώμη μου. Και εξηγούμαι καλύτερα… Υπάρχουν μερικές τριλογίες που το πρώτο τους βιβλίο είναι και το πιο δυνατό της σειράς. Συνήθως συμβαίνει στις “μυστηρίου”. Και γίνεται μοιραία, καθώς το μεγάλο μυστικό αποκαλύπτεται κάπου εκεί, στις ύστατες σελίδες του “part one”. Οπότε το δεύτερο μέρος, αναγκαστικά κουβαλά στις πλάτες του τη μεγάλη αποκάλυψη και πρέπει να βρει τρόπο να εντυπωσιάσει στα “από εκεί και πέρα” γεγονότα. Κάτι που σαφέστατα δεν είναι καθόλου εύκολο. Ο ήδη σοκαρισμένος αναγνώστης δύσκολα να σοκαριστεί ξανά σε μέγιστο υπερθετικό βαθμό. Και όντως λοιπόν, στο συγκεκριμένο βιβλίο (που κατά βάση το θεωρώ μυστηρίου) δε θα βρει κανείς παρόμοια έκπληξη σαν εκείνη που έλαβε χώρα (κοντά) στο τέλος του πρώτου. Και κάπου εδώ, είναι που πάει να επικρατήσει ο κανόνας. Τελικά όμως υπερισχύει η εξαίρεση. Το δεύτερο μέρος της “Πόλης”, με ανάγκασε να το διαβάσω σε 2 μέρες. Η ιστορία του συνεχίζεται το ίδιο εντυπωσιακά, η δράση μοιάζει να είναι ακόμα περισσότερη. Οι ισορροπίες εξακολουθούν να αλλάζουν σε κάθε βήμα και, γενικά, κάθε του λεπτομέρεια με απορρόφησε σε μεγάλο βάθος. Με μεγάλο ενθουσιασμό λοιπόν, δηλώνω ότι το “wayward” ήταν καλύτερο και από το “pines”, όπως επίσης κι ότι όσοι ξεκίνησαν την τριλογία θα τη φτάσουν σίγουρα μέχρι το τρίτο της μέρος. Είναι σαφέστατα ένα από τα δυνατότερα βιβλία που διάβασα τα τελευταία χρόνια. 10/10 Paperback, 71 pages Published September 1998 by Εκδόσεις Καστανιώτη (first published 1954)  REVIEW: Το “Ζητείται Ελπίς” το διάβασα την εβδομάδα του Πάσχα, (κατά την οποία τελικά είχα μια τάση αναδρομής στη βιβλιοθήκη μου). Πρόκειται για μία συλλογή δώδεκα διηγημάτων από τον Αντώνη Σαμαράκη. Έναν συγγραφέα για τον οποίο οι συστάσεις είναι περιττές για κάθε Έλληνα αναγνώστη. Ή που θα έπρεπε να είναι, αφού ο κύριος Σαμαράκης είναι μια από τις σημαντικότερες πένες που πέρασαν από τη χώρα μας. Η συλλογή αυτή είναι πολύ μικρή, ούτε 80 σελίδες. Πραγματικά όμως, ακόμη και τώρα, στην τρίτη ανάγνωσή της, ένιωσα πολύ γεμάτος μόλις την ολοκλήρωσα. Κυκλοφόρησε το 1954, και όλα τα διηγήματα έχουν την αύρα εκείνων των χρόνων. Μιας Ελλάδας που μετά τον ΄Β Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο είναι ακόμη σε τραγική κατάσταση. Η φτώχεια κυριαρχεί και, πραγματικά, ζητείται ελπίς. Το παράδοξο είναι πως παρότι τα διηγήματα αυτά μάς παρουσιάζουν την τότε κοινωνική δυστυχία με τον πλέον σκληρό και αμείλικτο τρόπο, παρότι τα περισσότερα εξ αυτών δεν έχουν καλό τέλος, εγώ διαβάζοντάς τα ένιωσα ότι μέσα τους κρύβεται πραγματικά η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Το συναίσθημα είναι εντυπωσιακό, τα μηνύματα του βιβλίου, πάμπολλα και σημαντικά. Δε θέλω –και δεν τολμώ– να κάνω την παραμικρή περαιτέρω κριτική σε αυτό το βιβλίο. Επιθυμούσα να παραθέσω απλώς τις εντυπώσεις που άφησε σε μένα. Οι οποίες είναι και οι καλύτερες δυνατές. Συνιστάται ανεπιφύλακτα…
Ο συγγραφέας Κυριάκος Χαλκόπουλος κάνει την προσπάθειά του να μεταφράσει στα Αγγλικά το βιβλίο του. Του ευχόμαστε καλή επιτυχία!
Paperback, 142 pages Published 2015 by Α.Α. Λιβάνη (first published April 1943)  ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ:  REVIEW: Την εβδομάδα του Πάσχα έμελλε να καταπιαστώ με βιβλία που είχα πρωτοδιαβάσει στο γυμνάσιο. Ένα εξ αυτών ήταν και ο Μικρός Πρίγκιπας του de Saint Exupéry. Και η αλήθεια είναι ότι έκανα πολύ καλά που ασχολήθηκα και πάλι μαζί του, μιας και, όπως αποδείχθηκε, τότε ήμουν αρκετά μικρός για να αντιληφθώ πλήρως πόσο αριστουργηματικό βιβλίο είναι. Η ιστορία φαντάζομαι ότι είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους. Εντελώς συνοπτικά, ένας πιλότος αποκλείεται στην έρημο για μερικές μέρες και μέχρι να επισκευάσει το αεροπλάνο του. Εκεί συναντά τον μικρό πρίγκιπα, που κατάγεται από έναν μακρινό και μικροσκοπικό πλανήτη, και που για περίπου έναν χρόνο περιπλανιέται στο διάστημα (μέχρι τελικά να καταλήξει στη γη). Στις οχτώ μέρες που θα βρεθεί δίπλα στον πιλότο, θα του διηγηθεί τις περιπέτειές του. Ο συγγραφέας λοιπόν, χρησιμοποιεί αυτή την εντελώς απλή πλοκή για να μιλήσει απευθείας στην καρδιά του αναγνώστη. Επί της ουσίας, αυτό που κυρίως κάνει είναι να φωτογραφίζει συνεχώς την έντονη αντίθεση ανάμεσα στον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο τα παιδιά και εκείνον με τον οποίο τον αντιμετωπίζουν οι μεγάλοι. Τα παιδιά είναι γεμάτα φαντασία και έτοιμα να καταλάβουν τις μικρές ομορφιές του κόσμου. Οι ενήλικες αντιθέτως, έχουν γίνει πια επιφανειακοί και τελείως επίπεδοι. Δίχως υπερβολές, σχεδόν σε κάθε πρόταση του βιβλίου υπάρχει και από ένα τέτοιο μήνυμα, το οποίο, επαναλαμβάνω, μιλάει απευθείας στην καρδιά του αναγνώστη. Είναι ένα από τα βιβλία που δε χρειάζονται περαιτέρω αναλύσεις. Το θεωρώ ένα από τα απόλυτα must-of για κάθε αναγνώστη που σέβεται τον εαυτό του. Επίσης, έχει και τεράστια αξία επανάληψης. Τα διαμάντια που κρύβονται στις σελίδες του είναι τόσο πολλά, που σίγουρα δε γίνονται όλα αντιληπτά με την πρώτη φορά. 9/10 |
