Paperback, 104 pages
Published 1996 by Δημ. Ν. Παπαδήμας
First pupblished 1993
Published 1996 by Δημ. Ν. Παπαδήμας
First pupblished 1993
Οπισθόφυλλο:
Άγριες θεές του πολέμου, θεοί του ήλιου, ανθρωποθυσίες, τα μυστήρια του Άλλου Κόσμου: να μερικά μόνο από τα θέματα που πραγματεύονται οι "Μύθοι των Κελτών".
Οι αρχαίοι Κέλτες κατοικούσαν στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης μεταξύ περίπου 600 π.Χ. και 400 μ.Χ. Η κοινωνία τους δεν ήταν εγγράμματη, εντούτοις σώζονται σημαντικές πηγές πληροφοριών για τη μυθολογία και τις δοξασίες τους. Η λαϊκή προφορική παράδοση της Ιρλανδίας και της Ουαλίας -συναρπαστικές ιστορίες για θεότητες, υπερφυσικούς ήρωες και μαγικά ζώα- , μολονότι καταγράφτηκε ως μεταγενέστερη περίοδος και από χριστιανικούς γραφείς, διασώζει μεγάλο μέρος της παλαιάς ειδωλολατρικής μυθολογίας. Οι αρχαιολογικές μαρτυρίες και τα σχόλια των συγχρόνων τους κλασικών συγγραφέων μας παρέχουν ένα γοητευτικό φάσμα κελτικών ονομάτων, εικόνων και συμβόλων, καθώς και στοιχεία για τις τελετές και τελετουργίες μέσω των οποίων οι Κέλτες επικοινωνούσαν με τον υπερφυσικό κόσμο.
Review:
Το βιβλίο αναφέρεται σε αυτό ακριβώς που αναγράφει ο τίτλος του, στους μύθους των Κελτών. Δεν είχε ξανατύχει να ασχοληθώ τόσο πολύ με αυτόν τον λαό, όποτε το θεώρησα ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μία “καλή” ματιά.
Το βιβλίο περιέχει δέκα κεφάλαια, (δέκα –περίπου– σελίδων έκαστο), το καθένα εκ των οποίων εστιάζει σε διαφορετικό μύθο (ή έστω σειρά μύθων). Η συγγραφέας ωστόσο έχει επικεντρωθεί κυρίως στις φυλές των Κελτών που κατοίκησαν στην Ουαλία και την Ιρλανδία.
Ένα από τα κύρια γνωρίσματα αυτού του λαού ήταν η τάση του να μεταφέρει προφορικά από γενιά σε γενιά τις γνώσεις του, καθώς και τα ήθη και έθιμά του. Οπότε, τα όσα αναγράφονται σε αυτό το βιβλίο, είναι μαρτυρίες και μύθοι που επέζησαν μέσα από αφηγήσεις που έγιναν γύρω από τζάκια και μέσα σε πανδοχεία των ανωτέρω χωρών. Η συγγραφέας πάντως έχει κάνει ένα προσεκτικό φιλτράρισμα και τα όσα αναγράφει μοιάζουν να έχουν τη συνοχή που θα είχαν αν ήταν εξαρχής καταγεγραμμένα.
Θεωρητικά το βιβλίο δε “σηκώνει” βαθμολόγηση, αφού κάνει ακριβώς αυτό που εξηγώ και στις τρεις προηγούμενες παραγράφους, να καταγράφει προφορικές παραδόσεις δίχως να εμβαθύνει ή να χρωματίζει κάποια στοιχεία περισσότερο ή λιγότερο. Το βαθμολόγησα περισσότερο τυπικά, και κυρίως σαν ευχαριστώ για το ευχάριστο απόγευμα που πέρασα διαβάζοντάς το.
